Oké de MX Airtime in Beckum is super leuk maar de enige echte echte Red Bull Straight Rhythm zélf meemaken in Californië dat is pas kicken. Om hun West Coast Travel Adventure compleet te maken, pikten een groepje Belgische fans onder begeleiding van Gino Maes ook de legendarische SX in rechte lijn mee! Hier zijn de indrukken van Tom Wijnant, Bruno De Troch en Yves Van Waeyenberge.
MX globetrotter Bruno De Troch steekt van wal: “Wat mochten we van Red Bull Straight Rhythm eigenlijk verwachten? Wat zie je als je daar zit tussen die hele meute en is het echt zo spectaculair als het op filmpjes lijkt? Met een beetje hulp hadden we in ieder geval een VIP zitje kunnen bemachtigen. Veel te vroeg (voor het gewone of zelfs VIP publiek!) aangekomen, werden we al snel aangetrokken tot de knetterende tweetaktmotoren die ver buiten het stadion te horen waren.
We schrijven 10:45, geen kat te zien als we de gigantische site van het stadion op rijden. Wij snel naar binnen want dat tweetaktgeluid trok ons aan als een zuignap. Ons geluk kon niet op als we gewoon de tribunes opwandelden en de spektakelmakers van vanavond reeds aan het werk konden zien. Training en iedereen ging er los voor.
Wat me onmiddellijk opviel was dat het een topavond zou worden. Voldoende zicht op de lange ritmesectie, gigantische led-schermen om alles goed te kunnen volgen, dit zag er top uit! Naargelang de dag vorderde, werden we wel een beetje nerveuzer want de start naderde. Ondertussen reeds tal van fotootjes genomen met de rijders die abnormaal toegankelijk zijn voor iedereen die er rondliep. De opbouw van de vele promotiestandjes ontglipte ons evenmin en het evenement kreeg steeds meer vorm.
Stilaan begon het volk toe te stromen en tegen de klok van vijf zaten we toch in een zeer behoorlijk gevuld stadion. Waarom kan dit in de VS en niet in Europa? Vijf à 10.000 mensen die in zeer korte tijd binnenstromen zonder dat je het merkt. Iedereen zoekt zijn weg en iedereen is in blije verwachting…
Ineens klinken de klanken van een zingende man door het stadion. Iedereen staat recht en neemt z’n pet of hoed af en legt de hand op de borst. Het volkslied weergalmt door het stadion en voor de rest is het muisstil. Dit is goosebumps. Weer iets dat we in België niet kennen. Het patriotistisch gevoel is enorm aanwezig.
Als klop op de vuurpijl komen ineens twee valschermspringers van Red Bull naar beneden. Na wat kunst- en vliegwerk landen ze één na één perfect naast de baan. Het spektakel is begonnen, vuurwerk, luid gejuich en de stem van de man die het volkslied zingt, geeft ons een goed gevoel. Wij kunnen amper ons volkslied meemompelen maar dit, dit is echt wauw!
Al gauw word de openingceremonie gevolgd door de speakers/moderators van de avond. Vlot en luid sprekende stemmen die alles perfect aan elkaar rijgen. Horen we daar terug het geknetter van een 125 tweetaktje? Yezzzzz RSBR is van start gegaan… In een rotvaart vliegen de tweetaktmotoren over de lange rechte lijn, een geweldig concept dat een buitengwoon gevoel voor timing bij de sprongen vergt. Als ex-rijder word je er vanzelf een beetje bang van! De olie en gemengde benzine geven het allemaal nog een extra dimensie. Die bekende geur weet je wel. Waren the 90’s beter? Het is alleszins een hoofdstuk om over na te denken.
Zowel de 125 als de 250’s en wie weet één van de laatste Alta elektrische motoren -met Darryn Durham aan het stuur- strijden om kwalificatie. Je merkt meteen wie er snel is en waar het op aankomt. Gas geven, ritme, gevoel en vooral scrubben om de motor laag te houden en snelheid te winnen.
De eerste tweestrijd is een feit. De kwalificaties worden in een “best of 3 format” gereden. Meer dan eens wint de ene rijder de eerste sessie en de andere pakt de tweede run. Zo krijgen we effectief heel duels en telkens drie aparte starts te zien. Het avondspektakel begint vorm te krijgen. De apotheose volgt….
Wat ons stilaan duidelijk wordt, is dat de gepensioneerde rijders zoals Ryan Villopoto en Ryan Dungey de te kloppen mannen zullen zijn. Wat kunnen die mannen toch met ‘n motooke rijden! En hoe snel gaan die door de whoops. Spannende millimeterduels en nooit gezien inhaalacties waarvan je denkt dit kan toch niet, hoe maakt die dat nog goed! Kortom Red Bull Straight Rhythm was ons laatste stuk van het fameuze drieluik MXoN RedBud, Monster Energy Cup Las Vegas en Straight Rhythm. Maar ik kan je verzekeren dat dit een wedstrijd is die je moét gezien hebben als je ooit de kans krijgt. Wat mij betreft was dit veruit het beste evenement van de drie.
De spanning blijft stijgen en iedereen, ja ook wij schuiven naar het puntje van onze stoel. Kwartfinale, halve finale, dan de races voor de derde plaats en uiteindelijk de finale waarin de twee overgebleven gladiatoren van de avond het in maximaal drie sessies tegen elkaar opnemen. Ik vind het allemaal geweldig en ik ben erg blij dat ik dit heb kunnen meemaken. Zowel Tom als Gino van MXMag verdienen een dikke pluim, zonder jullie was dit drieluik van wedstrijden de helft zo fijn geweest.
De finale van zowel de 125 als de 250 zijn zinderend en uitermate spannend. Het lijkt wel of de rijders het er om doen om drie reeksen tegen elkaar te strijden! Maar door de korte sessies is het kleinste foutje nefast dus je kan maar best snel twee keer winnen om de titel te pakken..
Uiteindelijk hebben de besten gewonnen volgens mij en hebben we de twee oudjes kunnen zien alsof ze 20 waren. Dikke chapeau voor de tweede plaats van Dungey en de derde plek van “Villo”. Het wordt uitkijken wie deze toppers zal doen vergeten de komende jaren want de dominantie van beide Ryans was niet niks. Er zijn veel toppers maar once in a while wordt er een kannibaal zoals Merckx geboren zeker? :-)”
Brosj72
———————
Ook voor Tom Wijnant was Red Bull Straight Rhythm een bijzondere ervaring! “Zelden klinkt een radiowekker zo leuk als je weet dat je gewekt wordt om naar Red Bull Straight Rythm te gaan. Vlug een douchke gepakt, ontbeten om ons dan richting parcours te begeven.
Straight Rhythm is anders dan alle andere wedstrijden. Het is de afsluiter van een erg lang AMA seizoen en voor de teams is het dan ook cruciaal om de werkdruk onder controle te houden in deze periode. Toch was ik lichtjes teleurgesteld toen we vernomen van de teamleden van Troy Lee Designs Red Bull KTM dat er geen teamtrucks aanwezig zouden zijn in Pomona.
Eens in de pits aangekomen stonden de mobilhomes met rijders en motoren al mooi in lijn. De teleurstelling werd meteen weggespoeld: je hebt geen grote trucks nodig om een mooie en gezellige sfeer te creëren. Toen de kwalificaties begonnen hebben we met volle bewondering zitten kijken naar Ryan Dungey en Ryan Villopoto. Niet alleen de SX helden van weleer, ook wat ze nu nog laten zien op een dergelijke baan is wereldklasse!
Na de pauze begon eindelijk de actie. Duel na duel werd er gestreden door de rijders om zich richting finale te knokken. Eén minpuntje tussen al dat fraais? De zware crash van smaakmaker -en winnaar vorig jaar- Gared “Stankdog” Steinke. Dat Shane McElrath alweer een terecht winnaar werd, na een spannend duel met Dungey, stond als een paal boven water. Dit was sowieso een mooie afsluiter van een prachtige SX dag. Langs deze weg wil ik ook al mijn medereizigers bedanken die er voor MXoN bij waren tot en met Red Bull Straight Rhythm. Merci aan alle mensen die ik toen ontmoet heb, jullie hebben er een onvergetelijke reis van gemaakt!”
TW
——————-
Straight Rhythm was echt de allerlaatste dag van de Amerikaanse fanreis want ‘s anderendaags vertrok iedereen naar huis. Yves Waeyenberge kijkt met een goed gevoel terug op zijn eerste SBR: “Het went snel hoor dat aangename weertje in Californië! Het is weer een mooie, zonnige dag als we met onze bus richting Fairplex Pomona rijden. Fairplex staat vooral bekend als complex voor jaarmarkten maar vandaag zijn de tweetakten dus baas voor Red Bull Straight Rhythm!
En hoe kunnen we onze dag beter beginnen met nog een heerlijk stevig Panera Bread ontbijt. Aan eettenten geen gebrek in de VS maar deze kon toch op veel goedkeuring rekenen in onze groep. Aangekomen op de RBSR waren we veel te vroeg ter plaatse, maar zoals Johan Cruijff ooit zei: ‘Elk nadeel heb ze voordeel.’ Bij deze hadden we dus uitgebreid de tijd om de standen en rijders te bezoeken in de pits.
Je ziet dan meteen hier de druk van de ketel is want de MX sterren nemen uitgebreid de tijd voor de fans. Tijdens de trainingen merk je al snel dat dit een zeer leuk concept is voor motorcross. Wij hebben hier dan ook een zeer fijne dag beleefd… Waarvan ik eigenlijk niet verwacht had dat we tijdens de races, op het puntje van onze stoel zouden belanden! De finale was er dan ook ééntje om duimenen vingers af te likken. Bij deze dan ook een dikke duim aan Red Bull voor dit prachtige initiatief.”
Yves VW
Foto’s: Gino Maes, Christian Pondella/Red Bull Contentpool, Chris Tedesco/Red Bull Contentpool, Garth Milan/Red Bull Contentpool, Simon Cudby