De MCLB “Piloot in de kijker” is deze keer een mooie, lieve dame die door de motorcrossmicrobe is gebeten. Haar naam? Jera Boelens. De 21-jarige Zelense wil dit jaar graag de kampioenentrui in de wacht slepen!
Jela komt bij de Ladies Open uit op een GasGas MC 125 maar je zou haar ook kunnen kennen als de vriendin van Emilio Vannieuwenhuyze. Professioneel gezien is ze aan de slag als kinderbegeleidster, daarnaast studeert ze nog als funerair medewerker.
We laten de F4E Racing Team rijdster echter zelf haar verhaal doen.
“Toen ik jonger was ging ik mee naar de cross met mijn papa (red. Bob Boelens). Hij is de beste vriend van Frank Vander Haeghen en ging heel vaak supporteren voor hem. Papa had toen zelf ook een motor en reed voor het plezier af en toe eens mee. In 2014 ben ik gestart bij de damesreeks bij de VMCF. In de loop van het jaar werd mij gevraagd om co-pilote te zijn bij Dylan Boussy en heb dat gedaan. Ik deed het seizoen uit als co-pilote en liet mijn motor aan de kant staan tot er in 2015 een damesreeks ontstond bij de VJMO.
Mijn beste resultaten op een rijtje:
In het seizoen 2015 viel ik naast het podium met één puntje. In 2016 werd ik weer vierde in het kampioenschap. In 2017 Oost-Vlaams kampioene en derde in het BK In 2018 ook derde in het BK maar in de finale werd ik jammer genoeg afgevoerd met een kuit- en scheenbeenbreuk aan beide benen. Daardoor heb dus niets van de huldiging van mijn kampioenschap kunnen meemaken.
Voor mij is het moeilijk om te gaan trainen met de motor door mijn druk bezette job. Ook mijn vader heeft weinig vrije tijd. Vorig jaar heb ik geprobeerd om toch bijna ieder weekend een dag te gaan trainen, maar ik moest ook herstellen van twee blessures waardoor ik weer vanaf nul moest herbeginnen. Soms ga ik tijdens de week wel lopen of fietsen als training.
Dit jaar wil ik graag op de hoogste trede in de eindstand van het Belgisch Kampioenschap. Alhoewel een blessurevrij seizoen met enkele mooie podiumplaatsen zou ook al mooi zijn! In deze Coronatijden ben ik het afgelopen seizoen waarin we niet mochten rijden bijna ieder weekend gaan trainen en als ik zelf niet rij ga ik naar mijn vriend. Voor de rest valt er jammer genoeg niet veel te doen hé…
Langs deze weg zou ik graag mijn ouders bedanken voor alle mooie kansen die ze mij geven en om steeds in mij te geloven. Natuurlijk ook dank aan Jimmy Verburgh voor de kans die ik krijg binnen het F4E Racing Team. Verder dank aan mijn trouwe supporters The Wool Street Journal (Peter Slegers en Laila), Hein Vanhoutte en Ace & Dice. Ook een dikke merci aan mijn vriend Emilio Vannieuwenhuyze en zijn ouders voor alles. En niet te vergeten mijn toffe supporters die steeds weer langs de kant staan om mij aan te moedigen.”
Tekst: Guido Allewaert
Foto’s: Gino Coghe