Het is inmiddels zes jaar geleden dat Brent Van Doninck (25) zijn WK debuut maakte. Sindsdien ontwikkelde de Gebben Van Venrooy Yamaha piloot zich tot een top-10 waarde in de MX2, haalde het podium in Valkenswaard en werd met Team Belgium twee keer vierde in de MX of Nations. De krachtpatser uit Herentals toonde de voorbije negen maanden echter dat hij net zoveel potentieel heeft in de MXGP.
Wat is het bilan na drie GP’s?
Brent Van Doninck: “Dat de snelheid zeker goed is en dat ik wel in de top-10 thuis hoor. Maar hier en daar had ik te kampen met kleine probleempjes zoals mijn bril in tweede manche in Maggiora en in Engeland. De eerste reeks was wel goed, ik reed van de 15de naar de 10de plaats. Rusland was gelijkaardig. Ook daar was de eerste manche heel goed, ik werd er zevende. In de start van de tweede reeks ging ik tegen de grond omdat ik de gevallen rijders voor mij niet mee kon ontwijken… Tja, het moet eens een keer mee zitten om twee degelijke resultaten neer te zetten.”
Is het voor jou nu een verrassing dat die snelheid wordt bevestigd? Vorig jaar was er die ook al bij jouw invalbeurt voor Gebben Van Venrooy maar dat was op het einde van het seizoen in heel andere omstandigheden, voor veel rijders stond er niets meer op het spel.
Van Doninck: “Eigenlijk had ik vorig jaar al wel een stap gezet, zelfs eerder op het seizoen toen ik voor ASA United op de Husqvarna reed. Alleen kon ik me niet tonen omdat het team zich toelegde op het Brits kampioenschap. Het feit dat ik geen WK stuur vond in 2020 was wel een wakeup call voor mij. Die winter heb ik heel hard getraind en daar heb ik de switch gemaakt. Dankzij die basis heb ik nu weer aansluiting met de top kunnen maken.”
Veel rijders streven een doorstart in een nationaal kampioenschap na om dan via wildcards weer een plaatsje te bemachtigen op het hoogste niveau. In de praktijk lukt zoiets zelden. Dat maakt jou zeker tot een uitzondering in de MXGP. Zie je dat zelf ook zo?
Van Doninck: “Veel jongens komen nadien inderdaad nooit meer aan de bak in het WK als ze geen plek meer vinden. Ik heb het echter nooit opgegeven, ik ben er in blijven geloven en ik ben hard blijven werken. Toen kreeg ik die kans bij Gebben voor de laatste drie GP’s in Arco di Trento. Daar heb ik direct mooie dingen laten zien en daarom zit ik hier nu. Ik ben er van overtuigd dat ik ook dit seizoen nog sterke resultaten kan neerzetten.”
Was er iets van “thuiskomen” of een terugkeer naar het Yamaha gevoel -bijvoorbeeld qua frame- waarmee je goed presteerde als officieel Yamaha rijder met Kemea in de MX2?
Van Doninck: “Bwah, niet echt. Ondertussen is er al wel één en ander veranderd aan de motor. Mijn laatste seizoen voor Kemea dateert ook alweer van 2017 en die 450 kan je toch niet meteen vergelijken. Ik denk wel dat de YZ450F mij ligt omdat het ook een agressieve motor is. Daarnaast laat het team ook toe om professioneler te werken. Dat was moeilijk met ASA United waar ik moest zien te redden met beperkte middelen.”
Jouw lichaamsbouw en rijstijl kennende is de MXGP ook de klasse waar je het best tot je recht moet komen.
Van Doninck: “Zeker. Het laatste jaar in de MX2 kampte ik inderdaad wel met mijn gewicht omdat ik dan met de Honda op een minder krachtige motor zat. Dat die 450 me meer zou liggen, waren we eigenlijk al jaren aan het zeggen. Toch wil je ook het hoofdstuk MX2 zou sterk mogelijk afmaken tot je de maximum leeftijd hebt bereikt. Er zijn wel jongens die vroeger de stap naar de MXGP zetten maar dat is niet altijd een succes.”
Moeten we die leeftijdsgrens van 23 in de MX2 behouden? In de Moto3, de eerste trede van de MotoGP, is de maximum leeftijd 28. In het WK motorcross komen alle toppers door die regel in het reglement wel samen in de MXGP.
Van Doninck: “In de VS heb je gasten zoals Christian Craig die 250SX blijft rijden terwijl hij 30 wordt! Die regel heeft voor- en nadelen. Ik zie me zelf ook niet weer op een 250 stappen. Aan de andere kant zijn er ook jongens die beter uit de verf komen op een 250. Als je dan niet kan teruggaan van de MXGP naar de MX2 is je carrière eigenlijk voorbij. Dat is dan wel heel spijtig.”
Hoe liggen de machtsverhoudingen binnen het team eigenlijk: Calvin Vlaanderen is op papier de kopman, Kevin Strijbos is de veteraan en jij dwong vorig jaar een plaatsje af.
Van Doninck: “Calvin heeft natuurlijk een heel mooie MX2 carrière gehad maar het is een moeilijke vraag. Ik zie mezelf als één van de snelste van de drie, als ik naar de resultaten kijk. Alleen moeten de puzzelstukjes nog op hun plaats vallen op één dag. Er is nu nog een gebrek aan regelmaat. Kevin zijn ervaring helpt ook wel om de motor af te stellen.”
Strijbos heeft zijn palmares al bij elkaar gereden en is bijna 36 . Ik veronderstel dat hij iets relaxter tegen concurrentie aankijkt en jullie misschien minder als pure rivalen ziet?
Van Doninck: “Misschien, maar het competitiebeestje blijft er toch in zitten hoor. Kevin wil ook nog steeds presteren. Soms is het voor mij best moeilijk om me uit te spreken over afstellingen. Dit is nog maar mijn tweede jaar op een 450 en vorig seizoen zat ik op een standaard Husqvarna. Veel referenties heb ik dus niet. Kevin die heeft daarentegen een pak ervaring wat het makkelijker maakt om bepaalde dingen over te brengen aan het team.”
In die zin helpt zijn aanwezigheid jou.
Van Doninck: “Jawel, maar hij heeft ook een heel andere rijstijl dan ikzelf. Daarom mag ik ook niet teveel van zijn input qua motor-setup zomaar overnemen. Dat hij er bij is, betekent echter sowieso een pluspunt voor het team.”
Je hebt een contract van één jaar dan is het ook kwestie van bevestigen als dat kan. Beter vroeger dan later, zijn er races die je met rood hebt omcirkeld op de kalender?
Van Doninck: “Goh, je moet er een heel jaar staan eigenlijk. Dat bleek ook vorig jaar na die mooie resultaten in Arco di Trento. Natuurlijk kreeg ik felicitaties links en rechts. Aan de andere kant voel je ook wel aan dat zo één uitschieter ’n beperkte impact heeft. Laat het maar eens een heel jaar zien, zeggen mensen dan. In de MX2 keek ik wel écht uit naar de zandwedstrijden. Dat ben ik nu wel ontgroeid en ik rij nu zeker zo goed op het harde als in het zand. In de MXGP kan iedereen op vrijwel elke ondergrond uit de voeten. Ik had graag in Maggiora eens uitgepakt omdat het één van mijn favorieten banen is.”
Dan maar in Oss?
Van Doninck: “We gaan er alles aan doen!”
Tekst: Tom Jacobs
Foto’s: shotbyBavo, CDS, Gebben Van Venrooy