Het was vochtig, grauw en kil op en rond de Talkessel. Toch was er die tweede mei in 2004 één man die voor vuurwerk en kleur zorgde. Of liever dinamiet, want Danish Dynamite Brian Jorgensen had verrassend toegeslagen. De 29-jarige Honda-Martin piloot keerde terug uit blessure en klopte iedereen. Meteen de eerste GP overwinning ooit voor de spectaculaire Deen. Naast hem op het podium stonden twee Belgen: Cédric Melotte en Stefan Everts. Heel toevallig zaten Everts, Melotte en Jorgensen in 2005 trouwens in hetzelfde team: het L&M-Yamaha fabrieksteam van Michele Rinaldi. Brian is tegenwoordig namens de Deense federatie begeleider voor aanstormend MX talent. Wij keken met hem terug op die curieuze Duitse GP van zes jaar geleden…
Een GP domineren met twee reekszeges is één ding, maar om zo je eerste GP te winnen als je pas terug bent uit blessure is een ander paar mouwen?
Brian Jorgensen: “Ik weet het, maar de omstandigheden waren ook heel bijzonder. Eigenlijk moet je terug gaan naar het begin van het seizoen. Ik had een sterk 2003 seizoen gereden op de 450 Honda en veel mensen waren verbaasd door mijn eindresultaat want ik was vierde geworden in de MXGP na Everts, Smets en Pichon. Dat ik snel was en podiums kon rijden had ik al wel bewezen, maar dat ik het ook een heel jaar kon volhouden was nieuw. Ik had een uitstekende winter achter de rug en ik voelde me klaar om mee te strijden voor de titel of in ieder geval toch weer een stap vooruit te zetten.”
Maar al van bij de eerste GP in Zolder liep het verkeerd?
Brian Jorgensen: “Inderdaad. Ik had last van mijn linkerhand. Tijdens het rijden verloor ik gevoel in mijn onderarm en na Zolder werd de pijn de volgende GP, in Bellpuig, alleen maar erger. Toch werd ik in Spanje in de tweede race tweede na Everts. In de eerste reeks had ik moeten opgeven en mijn achterstand in het kampioenschap bleef dus groeien. Portugal werd vervolgens helemaal een ramp. Van zaterdag op zondag had ik amper twee uur geslapen omdat ik zoveel pijn had aan mijn pols! Daarom liet ik mijn pols opereren, maar na de operatie bleek dat ik ook een ontsteking had en daarom moest ik rusten. Ik deed niet mee in Valkenswaard en ik kon niet veel meer doen dan rusten. Toch trok ik met een heel speciaal gevoel naar Teutschenthal. Het was een circuit dat me lag, het kampioenschap was toch al voorbij en ik wilde gewoon laten zien dat ik terug was.”
Teutschenthal is verraderlijk en snel als het er fout gaat, is het vaak goed fout. Je hebt er veel vertrouwen nodig?
Brian Jorgensen: “Heel het weekend verkeerde ik in een staat van opperste concentratie en op zaterdag zat het al meteen goed. Ik zat tijdens de vrije trainingen telkens in de top-5 en in de tijdstraining was ik derde na Pichon en Strijbos. Typisch voor Mickael die GP, hij had al de pole meer dan een seconde sneller dan de rest en op het einde van de sessie ging hij er flink af en werd over zijn stuur gegooid… Toen was het nog zonnig en droog. Dat weekend crashten ook Billy Mackenzie en Andrea Bartolini vrij hard.”
Op zondag was het daarentegen nat en glad?
Brian Jorgensen: “Dat vond ik helemaal niet erg. Het speelde waarschijnlijk zelfs in mijn kaart. Op voorhand was ik naar Teutschenthal getrokken met het idee om er top-5 te rijden. Toen ik ‘s morgens de grijze lucht en de regen zag, wist ik dit wordt mijn dag! Mijn starts waren altijd goed en de Honda-Martin stond ook helemaal naar mijn hand. Ik had veel vertrouwen in die motor. Met een kopstart zat er misschien zelfs meer in wist ik. Twee keer pakte ik de kopstart en kon ik wegrijden!”
Dat moet een fantastisch gevoel zijn geweest?
Brian Jorgensen: “Absoluut, het was één van de beste races uit mijn carrière. Toen ik die holeshot pakte, wist dat ik een kans maakte. Ik heb me helemaal dubbel geplooid en ik maakte de klus af alsof ik dat elke week zo deed! Die overwinning betekende veel voor mezelf, mijn vriendin, mijn familie en het team om na die moeilijke periode zo terug te slaan. Dat was best een emotioneel moment.”
En je kreeg de GP niet cadeau want in de tweede reeks moest je diep gaan om Everts af te houden?
Brian Jorgensen: “Man, wat ben ik toen diep moeten gaan! Tegen het einde van de tweede reeks had ik pijn aan mijn hand maar als je Everts achter aan hebt en je kan de GP winnen kan je daar niet aan denken. Toen Stefan de druk begon op te voeren, kreeg ik een nieuwe energieboost en ik bleef ‘m voor tot aan de meet. Om op die manier te winnen was echt een droom die werkelijkheid werd. Dat ik daarbij de zevenvoudige wereldkampioen klopte, deed nog meer deugd!”
Aan de finish van reeks 2 bedroeg het verschil met Everts nauwelijks enkele tienden van een seconde.
Wie wint zondag in Teutschenthal?
Brian Jorgensen: “Een goede start is nog belangrijker dan anders, dus houd ik het sowieso op een snelstarter. Aan de andere kant is een complete verrassing op tijd en stond ook nooit verkeerd!”
Credit foto’s: Ray Archer