Geboren in het levendige kustplaatsje Kaapstad, Zuid-Afrika, en nu al lange tijd woonachtig in Nederland, vertelt het verhaal van Calvin Vlaanderen over vastberadenheid, veerkracht en de onverbiddelijke zoektocht naar grootsheid. De lange, beleefde en verfrissend down-to-earth Zuid-Afrikaan, die op 15-jarige leeftijd naar Nederland emigreerde om zijn dromen na te jagen, heeft zichzelf al tussen de elite van MXGP gevestigd. Ondanks zijn overduidelijke talent, getuige zijn verzameling van 12 podiumplaatsen, waaronder twee GP-overwinningen, heeft Calvin de afgelopen vier jaar geen ‘fabrieks’-contract gehad.
In een sport die voornamelijk gedomineerd wordt door Europese grootmachten, staat Calvin als een zeldzaam gezicht uit het zuidelijkste puntje van Afrika dat het tegen de verwachtingen in heeft gemaakt. Wat hem onderscheidt van andere niet-Europeanen die hem zijn voorgegaan, naast zijn ongelooflijke werkethiek, onmiskenbaar zelfvertrouwen en zijn natuurlijke vermogen om op elk oppervlak een motorfiets te rijden, is een gelukstreffer in de vorm van een Nederlands paspoort. “Ik ben geboren en getogen in Kaapstad, Zuid-Afrika, en ik ben op mijn 15e naar Nederland verhuisd om mijn carrière in motorcross voort te zetten,” deelde hij. “Mijn vader is een in Zuid-Afrika geboren Nederlander, waardoor ik half-Nederlands ben. Ik kreeg een Nederlands paspoort toen ik ongeveer vier jaar oud was.”
Calvin, de jongste van drie broers en zussen, werd als tweeling geboren naast zijn broer Damon, die twee minuten ouder is dan hij, ontwikkelde een passie voor motorfietsen dankzij zijn vader. Terugkijkend op zijn jeugd, herinnert Calvin zich: “Toen we klein waren, zei mijn vader tegen mijn broer en mij, als we zonder zijwieltjes kunnen fietsen, dat hij ons een PW50 zal kopen. Op de dag dat we dat deden, kocht hij ons een PW50, en we gingen naar het park om te rijden.”
Vanaf die dag was Calvin verkocht, en naarmate hij opgroeide tot een lange 187cm, werd de sensatie van race-overwinningen een vertrouwde gewaarwording. Terugkijkend op enkele van zijn meest memorabele momenten verscheen er een subtiele glimlach op zijn gezicht. “Het winnen van een race in het Junior 125cc Motocross Wereldkampioenschap in 2013 was een hoogtepunt voor mij,” herinnert hij zich. “Ik eindigde dat weekend als tweede algemeen, en daarna waren natuurlijk mijn twee Grand Prix-overwinningen in Indonesië en Sardinië echt bijzonder.”
De laatste van de overwinningen waar Calvin naar verwees, in de duinen van Riola-Sardo, Sardinië in 2022, was misschien wel het meest opwindende van zijn prestaties. Het was het moment waarop de Zuid-Afrikaanse topper zijn eerste MXGP-klasse overwinning veiligstelde nadat hij zijn Gebben Van Venrooy Yamaha-ondersteunde YZ450F naar een spannende dubbele manche-overwinning had gestuurd. Hoewel het zich onderscheidt als een van de meest iconische maiden Grand Prix-overwinningen in de geschiedenis, was de reis van Calvin naar de 450-klasse, MXGP, niet zonder uitdagingen.
“Toen ik in 2020 overstapte naar de 450, was mijn belangrijkste doel om zo snel mogelijk een fabriekscontract te krijgen,” legde hij uit. “Maar ik had geen geweldig rookie-seizoen, en ik ben vrij realistisch over waar ik sta en wat ik kan bereiken, en welke opties ik heb qua teams. Dus, ik wist aan het einde van 2020, dat ik geen fabriekscontract waardig was.”
Met een moeilijk eerste seizoen en het besef dat een fabriekscontract niet onmiddellijk binnen handbereik lag, bleef Calvin onverstoord en behield hij zijn vastberadenheid.
In 2021 tilde Calvin zijn spel naar een hoger niveau en behaalde hij positieve resultaten, bewees aan zichzelf dat hij een fabriekscontract verdiende. Maar ondanks zijn inspanningen, materialiseerde het aanbod waarop hij had gehoopt niet. “Het zit altijd in je achterhoofd dat je wilt bewijzen dat je goed genoeg bent om een fabrieksrijder te zijn,” voegde hij eraan toe. “Ik had het gevoel dat ik in 2021 heb bewezen dat ik goed genoeg was, dus het was moeilijk om te wachten op een aanbod dat niet kwam. Het was iets waar ik mentaal doorheen moest, en het was iets wat ik gewoon moest accepteren.”
Het accepteren van deze teleurstelling vormde een mentale uitdaging, maar in plaats van zich te laten ontmoedigen, zag hij het als motivatie om door te gaan. Hij bleef gefocust, werkte onvermoeibaar en klom gestaag op de ranglijst gedurende de volgende vier jaar.
“Ik heb gewoon mijn hoofd naar beneden gehouden en hard gewerkt en vooruitgang geboekt. Mijn volledige focus lag op steeds beter worden, en ik voel dat ik dat de afgelopen vier jaar heb gedaan. Elk jaar ben ik beter geworden en heb ik hoger geëindigd op de ladder. Ik wist dat uiteindelijk mijn tijd zou komen, en ik zou een fabriekscontract krijgen, waar ik nu ben, en waar ik geloof dat ik een wereldkampioen kan zijn.”
Het nastreven van aspiraties als fabrieksrijder is gebruikelijk in motorcross; echter, slechts een klein percentage van de rijders krijgt de eer van een fabrieksstoeltje, vooral in de premierklasse. De nooit-opgeven-houding van Calvin onderstreept wat er mogelijk is. “Ik denk dat het keerpunt tussen 2020 en 2021 te danken was aan een paar dingen,” onthulde hij. “Ik denk dat we de motor hebben verbeterd, maar ik denk ook dat mentaal, je een jaar ouder bent en een beetje volwassener. Ik ging ook in 2020 vers van een blessure af, en ik was bij een nieuw team. Ze waren nieuw in MXGP, dus ze hadden niet veel ervaring, en ik was ook nieuw op de 450, dus ik was ook onervaren. Maar ik ben bij dat team gebleven, en we hebben allemaal hard gewerkt, dus toen ik in 2021 ging, had ik een goede winter en voelde ik me geweldig op de motor, en ik had het gevoel dat ik wist wat ik kon verwachten, terwijl er in mijn rookie-seizoen gewoon veel te leren was.”
Dankzij volharding, leren van tegenslagen en constante verbetering heeft Calvin zijn plaats verdiend bij het Monster Energy Yamaha Factory MXGP-team in 2024. “Voor mij is het team achter de rijder echt belangrijk,” legde hij uit, “hoewel de rijder al het werk op de baan doet, doet het team eigenlijk al het werk buiten de baan. Dus vertrouwen is belangrijk. Het is belangrijk om de mensen met wie je werkt te vertrouwen, en ook de kennis en ervaring die ze meebrengen. Ik voel dat deze punten het grootste verschil maken als het gaat om een fabrieksrijder zijn, en hier hebben we dit jaar een grote stap gemaakt.”
Hoewel Calvin’s prestaties ongetwijfeld indrukwekkend zijn, blijft nummer 10 bescheiden en bescheiden, ervoor kiezend om de traditionele maatstaven van succes af te wijzen. “Ik ben niet alleen trots op wat ik heb bereikt. Ik zou mijn resultaten ook niet noemen waar ik het meest trots op ben als er naar wordt gevraagd. Ik ben veel trotser op wie ik ben en hoever ik ben gekomen. Komende uit Zuid-Afrika, ben ik ver van huis opgegroeid, en ik heb veel opgeofferd.” Hij erkent en is trots op zijn groei; zowel als professioneel atleet als als persoon buiten de baan.
Met de overtuiging dat de maatstaf voor succes veel verder reikt dan race-resultaten, is Calvin een geweldig rolmodel voor de volgende generatie MXGP-sterren. “Als ik één advies zou delen met de jongere generatie, zou ik ze vertellen om te genieten van de reis en plezier te hebben. Uiteindelijk, als je terugkijkt naar je jongere zelf, gaat het niet alleen om winnen, maar om het pad dat daar naartoe leidt.”
Nu, als fabrieksrijder, gelooft Calvin dat hij de beste kans heeft om wereldkampioen te worden. Hij heeft een punt bereikt waarop hij zijn potentieel voor grootsheid kan zien. Hij heeft de reis omarmd, wetende dat zijn tijd en kans eindelijk samenvielen, en hij is vastbesloten er het beste van te maken.
Geplaatst: Steven van Kempen/KEMCO
Foto: Yamaha