Dag MX- en sidecarfans. Tot de laatste column zag het er goed uit maar het einde van ons WK-seizoen is min of meer op een anticlimax uitgelopen. Als je heel het jaar in de running bent om je wereldtitel te verlengen en je strandt op negen puntjes, dan komt dat toch hard aan!
Met nog twee GP’s te gaan na Rusland zaten we echter in een prima uigangspositie. Op 15 augustus wonnen we dus de Russische GP in Penza. Dat was zeker een opluchting omdat het een circuit was dat ons vorig jaar niet 100% lag. In de eerste reeks wonnen we en in de tweede reeks werden we tweede. Op die manier konden we nog twee punten verder uitlopen op Willemsen.
Gezien de WK stand en onze wedstrijd in Penza was het logisch dat we vol vertrouwen naar Denemarken trokken. Daar liep het eigenlijk al van bij de start in de eerste manche verkeerd. We waren goed weg aan het hek, maar we kregen een duw van Willemsen in de start en kwamen in contact met Bax-Van Den Bogaert. Zo’n duw gebeurt wel eens vaker bij de start van een sidecarwedsrijd. Alleen hadden we deze keer de pech dat we door dat contact met Bax onze radiator hadden beschadigd! Het ging niet om de radiator zelf maar om een radiatorslang die was losgekomen. In de eerste ronde kwamen we ook nog eens vast te zitten in een opstopping met Adriaenssen-Van Gaalen en Bax-Van Den Bogaert waardoor we heel wat plaatsen verloren. Van ongeveer de 15de plaats zijn we nog naar de 4de plaats gereden, maar iets over half wedstrijd voelden we echt dat we vermogen aan het verliezen waren. Een viertal ronden voor het einde moesten we zelfs opgeven omdat de olie op was. Kaspars had al wel vrij snel iets gemerkt, maar zelf wist ik niks van het probleem met onze radiator. Achteraf bekeken, denk je dan: “even binnenkomen in de pits, je draait die schroef vast en je kan verder.” Dat zijn natuurlijk allemaal vijgen na pasen. Bovendien weet je niet of het daarmee verholpen is. Ook van de mechaniekers hadden we langs de kant geen signaal gekregen. Hoe dan ook het was op zich toch een zwaar moment omdat je meteen beseft dat de titel plots ver weg is. Dat weekend voelde we ons ook nog eens heel goed, zeker omdat je weet dat in de twee resterende GP’s, vier tweede plaatsen in de manches voldoende zijn om de wereldtitel te pakken. Normaal gesproken is dat voor ons geen probleem… Als je dan in de eerste reeks al zo’n dreun krijgt, is dat niet makkelijk om te verwerken!
Voor die tweede manche zagen we het uiteindelijk wel weer zitten. Ik denk wel dat ik op dat moment een fout heb gemaakt door weer naast onze grootte concurrent, Willemsen te gaan staan. Aan het hek waren we opnieuw heel goed weg, Willemsen was iets minder. Halverwege de start kwamen we op gelijke hoogte op dat moment haakte mijn stuur achter ‘de bar’ van Willemsen’s span. Wij gingen eraf en hij bleef recht! Een tweede keer pech dus. Nu moesten we van de laatste positie vertrekken. Met de eerste reeks in het achterhoofd was dat niet makkelijk. Toch hebben we nog alles gegeven en zijn we nog vierde geëindigd. Een superprestatie op zich, aan de andere kant hadden we met een foutloze start wel punten kunnen terugpakken op Willemsen. Die was in de tweede manche maar derde aangekomen.
Zoals de afgelopen jaren een traditie is geworden, trokken we voor de finale van het WK naar het prachtige Rudersberg in Duitsland (zie video bovenaan). Tegen dan hadden we ons zelf weer herwonnen. We moesten er gewoon voor gaan én we konden vertrouwen putten uit het feit dat Willemsen in Rudersberg meestal niet zo sterk voor de dag komt. Zaterdag liep prima en we leefden ook met een goed gevoel naar zondag toe. In de eerste reeks liep de start helaas mis. Waarschijnlijk was het een primeur, maar ik liet de motor achter het starthek afslaan. Ik denk dat-ie een beetje te vroeg in versnelling stond, ik was zo geconcentreerd dat ik dacht dat het starthek iets vroeger viel. Mijn reactie was wat te snel, de motor was weliswaar nog niet afgeslagen maar het toerental zat al iets lager en met deze motor moet je uitgerekend vrij hoog in de toeren starten. Tja, toen ik de koppeling dan losliet sloeg de motor af! Zo bleven we als enige staan achter het hek. We moesten daardoor weer op pad voor een inhaalrace. De eerste reeks zijn we nog zesde aangekomen. Op zich lang niet verkeerd, maar als we die race hadden kunnen winnen zou het een heel andere laatste reeks van het kampioenschap zijn geweest. Willemsen was in de eerste manche van Rudersberg ten slotte ‘maar’ vijfde geëindigd. Toch is dat natuurlijk ook speculatie: het valt af te wachten hoe hij had gereden als wij wél een goede start hadden gehad. In de laatste ronde waren we komen aansluiten bij Willemsen-Sabbe en het viel ons wel op dat de bakkenist heel moe was zodat er waarschijnlijk niet veel meer had ingezeten. Op dat moment pijnlijk om te zien want mits een goede start hadden we sowieso bij de eerste twee gezeten. Dan hadden we alsnog een pak punten goedgemaakt en bleven onze kansen op de wereldtitel intact tot de allerlaatste manche. Uiteindelijk werden we daarin nog derde. Uiteraard wisten we dan al dat ons kans verkeken was. Bax-Van Den Bogaart wonnen de laatste reeks en ook de GP. Niet alleen een verdiende overwinning maar ze bevestigden zo ook hun status als revelatie van het seizoen. We vochten dit jaar al mooie duels met hen uit en met de ervaring van dit jaar zouden het volgend seizoen wel eens taaie klanten kunnen worden voor de titel.
BK Sidecarcross 2010 – Rd6 Angreau from FG Fotografie on Vimeo.
Voor de Sidecar MX of Nations reisden we naar Sverepec, in Slovakije. Op zaterdag ging het rijden goed, het circuit was heel leuk –best snel zodat je toch je kop er moest bijhouden- en het weer was mooi. ’s Anderendaags werd het echter een heel ander verhaal. Van zaterdag op zondag had het flink geregend. Van bij de training lag het er vettig bij, vervolgens bleef het eigenlijk de hele dag regenen. Op zo’n omloop was het in die omstandigheden nagenoeg onmogelijk om rond te geraken. Zelfs de eerste reeks hebben we niet volledig afgewerkt, ik denk dat er al na een kwartier werd afgevlagd. Een verstandige beslissing want op een gegeven moment stond bijna iedereen ergens stil. Wij zaten zelf ongeveer achtste, negende wanneer we op een helling een ‘Foxhill-Everts’ deden en iedereen voorbijstaken naar de kop! Nu lijkt het wel grappig, maar als je er zelf tussenstaat is het toch vrij gevaarlijk.
Aangezien we ook in Sverepec wat op onze honger hadden blijven zitten, waren we supergemotiveerd voor de finale van het BK in Angreau. Een waardige afsluiter voor het Belgisch kampioenschap want het is een heel mooi circuit waar altijd veel spektakel is. Winst zou ons verzekeren van een derde Belgische titel op rij. In Angreau hebben we gelukkig het seizoen winnend kunnen afsluiten. Altijd meegenomen om met het gevoel van een overwinning de winter in te kunnen gaan! De weekend na Angreau hadden we onze sidecar-opstopdag in Hulshout. Op een geïmproviseerd terreintje achter de hal van Transport Hendrickx konden mensen hun eerste stappen in de sidecar zetten. Het is weer een heel leuke dag geworden met veel volk en een goede sfeer. We hadden ook een bijkomende attractie met een stuntshow van Bleuk. Steven Fransen is een goede kameraad en zijn stunts worden altijd geapprecieerd door het publiek.
Vanaf Angreau heb ik er zelf qua training de riem een beetje afgelegd. Deze periode maak ik altijd gebruik van wat rust en dan is er ook tijd om eens een stapje in de wereld te zetten. Op sportief vlak hebben we dan tijd voor wat pure fun; een matchke zaal voetbal en binnenkort ook eens gaan BMX’en. Voor mij de eerste keer, maar ik heb een goede leermeester want Kaspars heeft redelijk wat ervaring met de BMX. Normaal gesproken is dat nog niet verleerd! Dan rest er mij nog een uiterst belangrijke dienstmededeling, met name onze jaarlijkse megafuif ten voordele van de Hendrickx sidecarteams op zaterdag 250 november. De plaats van afspraak is weer in de hal op het Indrustriepark 31 in Hulshout. De Factory Party wordt steeds beter en grootser en dat hebben we ook te danken aan de mond-aan-mond reclame. Iedereen die zich amuseert en graag terugkomt! We doen ook altijd ons uiterste best om er iets speciaal van te maken en dat zal dit jaar ook zo zijn. En met onze supertombola kan je ook weer een unieke prijs winnen. Of ken je nog een party waar je jouw eigen zijspan kan winnen?! Dus als je kan, zeker afkomen! Het thema is dit jaar: Western.
Na onze Factory Party is het goede leven dan wel gedaan, want dan begin ik terug serieus te trainen. Dat was ‘m voor deze keer
Bedankt voor jullie interesse en steun. Sportieve groeten,
The Joker
Credit foto’s: smxpics.be, Hendrickx-Liepins