Een piloot die zichzelf inkoopt in een team, er rust in het motocross nog steeds een enorm taboe op. Vele motocross volgers verfoeien zelfs de teams die het toestaan en bekijken het bijna als een pacht met de duivel. Toch is de waarheid minder zwart wit.
In het economisch landschap dat we vandaag en de laatste jaren kennen, is het namelijk heel moeilijk op een team helemaal zelf onderhoudend te maken. De redenen daarvoor zijn de voor de hand liggende stijgende uitgaven en inkomsten die weggevallen. De uitgaven waarover we het dan hebben zijn o.a. de inschrijvingsgelden voor het WK, de trailers die groter en groter worden en door de crisis zijn de inkomsten afkomstig van fabrikanten en sponsoren een heel deel gekrompen. Daardoor zijn teams opzoek moeten gaan naar een derde pilaar om hun eigen budget te laten kloppen en daarbij zijn ze uitgekomen bij de piloot. De piloot die, als hij het volledige wk wilt betwisten, wel een team nodig heeft.
Die piloot op zijn beurt zoekt de gevraagde, overeengekomen som dan weer op verschillende manieren. Er zijn de goede subtoppers die hun trouwe en niet zo kleine sponsors de bres laten inspringen. Daarnaast heb je jongens die helden zijn in hun land en daardoor op een schare fans en enkele kleine sponsors kunnen rekenen. Die springen dan over gesteund met geld van hun fanclub en hun trouwe sponsors van om de hoek, bijna een beetje zoals in de jaren ’70. De laatste groep is de groep die het financieren met hun eigen privé vermogen omdat er niemand (meer?), in geloofd.
Nu is enkel de vraag wie word hier beter van? We moeten eerlijk zijn en herkennen dat in onze sport mensen en dus ook teams zitten die vooral op die laatste groep van piloten jagen. De jongens met rijke ouders, schoonouders, grootouders, zeg maar de mensen met een goud aan hun handen, die je lang kunt uitpersen omdat ze durven dromen.
Daar tegenover staan ook de mensen die in onze sport zijn gerold omdat ze vol met passie zitten. Die er nog steeds “ambetant” van lopen als ze met een piloot moeten onderhandelen over een inkoop bedrag. Het zijn deze mensen die de tweede groep van nationale helden en de “nu nog niet jongens” een plek geven in de hoop dat het later een investering zal blijken.
De subtoppers die zich via hun privésponsor(s) van een plekje in een goed team kunnen verzekeren hebben het meestal wel goed voor elkaar. Met goede motoren en bijbehorende kunnen deze via startgelden en prijzengeld in nationale kampioenschappen een mooie boterham bij elkaar rijden.
Achter dit alles zou je u misschien kunnen afvragen: Is dit iets typisch voor het WK Motocross? Het antwoord daarop is nope. Twee personen, de ene journalist & de andere vader van een pro-piloot, vertelde me dat dit eveneens voorkomt in de Amerikaanse motocross scene. Ze spraken niet van enorm veel gevallen, dit misschien vanwege de open kwalificaties en het bonussensysteem van de fabrikanten dat geld voorziet voor goed presterende privé piloten, maar toch het gebeurt daar dus eveneens.
Het blijkt dus een wereldwijd verschijnsel ingegeven door de economische toestand. Want draai het en keer het hoe je wil, op het eind van de dag moet het budget kloppen en is het irrelevant wie het doet kloppen.
Tekst: Matthias Van Eeckhoven