Zelden werd een team harder getroffen door blessureleed dan het wederoptredende Standing Construct KTM dit jaar. Binnen een tijdspanne van 24 uur belandden immers zowel Valentin Guillod als Kevin Strijbos in de ziekenboeg. Maar kijk, er is licht aan het eind van de tunnel want zowel Strijbos als Guillod toonden in Ottobiano dat ze in een positieve flow zitten.
Je kon moeilijk naast de wederopstanding van ‘the Kid’ in de GP van Lombardije. In de eerste manche werd Kevin 14de. In de herneming stuurde hij zijn KTM naar de kopstart en eindigde mooi zevende. Ook Guillod zette zijn beste weekend tot dusver neer. De sympathieke Zwitser reed in het Italiaanse zand naar zijn tweede top-10 van het seizoen. Algemeen eindigde Valentin 14de. Wij spraken over het bewogen 2018 seizoen met Tim Mathys, de bezieler, eigenaar en manager van Standing Construct KTM.
Tim Mathys: “Hoe goed de winter ging, zo slecht verliep de start van het seizoen. Op 24 uur tijd lagen allebei onze rijders in de lappenmand. Tot overmaat van ramp met een vrij ernstige blessure. Van Kevin (Strijbos) werd wel gezegd ‘gewoon sleutelbeen gebroken. Toch was het veel complexer dan de doorsnee sleutelbeenbreuk. Want het ging om een sleutelbeen waar al een plaat op stond. Het slutelbeen stak nét naast die plaat helemaal naar beneden naar zijn borstkas. Voor Valentin was het een scheen-en kuitbeenbreuk wat sowieso niet simpel is. Op 24 uur tijd lag onze perfecte voorbereiding helemaal aan diggelen.”
Valentin Guillod heeft sinds zijn terugkeer in de Britse GP snel zijn ritme opgebouwd.
Het was een klein mirakel dat jullie toch nog aan de start stonden in de eerste GP.
Mathys: “Kevin was heel snel terug begonnen. Dankzij hem stonden we in Argentinië toch nog aan de start, maar qua resultaten was het ver van ideaal. Daarna geraakte hij zwaar op de sukkel met zijn elleboog door een scheurtje in een pees. Evenmin een evidente blessure. Je mag alles nog zo goed in orde hebben als je wil als de rijders niet 100% zijn dan loopt het fout! Stap voor stap is Kevin dan teruggekomen. Dat is geen kwestie van niet willen maar het komt ook aan op je mindset. Na die sleutelbeenbreuk kwam er opnieuw een blessure bij, terwijl het niveau in MXGP nu hoger is dan ooit. Dan moet het dus ook tussen de oren kloppen.”
Zeker als ‘nieuw team’ was de timing van beide blessures erg ongelukkig . Hebben jullie een vervanger voor Guillod overwogen?
Mathys: “Klopt, eigenlijk rij je maar op halve kracht natuurlijk. Benoit Paturel heeft ons veelvuldig gecontacteerd, nog voor de eerste Grote Prijs in Argentinië. Ook Bobryshev heeft geïnformeerd omdat hij op dat moment nog geen GP zitje had. We hebben dat wel even overwogen. Daarna maakten we de bedenking: ‘Hoe gaat zo’n scenario verder als je met een invaller van dat kaliber in zee gaat en hij staat rond de 10de plaats in het WK op het moment dat Valentin terug komt. Wat dan?’ Ik kan dat niet om te zeggen, hier stopt het. Het was een overeenkomst voor een beperkt aantal GP’s. Om het seizoen af te maken met drie rijders is evenmin een optie. Ik heb altijd gezegd dat we met een team als het onze alleen goed werk kunnen leveren als we ons focussen op twee rijders. Daarom hebben dus uiteindelijk niet voor een vervanger gekozen.”
Kevin Strijbos werd in Ottobiano één reeks zevende.
Helemaal nieuw is Standing Construct uiteraard niet. Heb je gemerkt dat jullie toch krediet hebben opgebouwd door resultaten uit het verleden?
Mathys: “Het was in ieder geval positief dat KTM ondanks die moeilijke periode wel te kennen gaf dat ze graag een overeenkomst op lange termijn met ons willen. Dat voorstel kwam spontaan van hen, dat appreciëren we enorm. Zonder steun van een fabrikant is het eigenlijk onmogelijk om op dit niveau mee te draaien.”
Hoe ga je als groep met die miserie om want de sfeer binnen een team, zelfs de beste teams, hangt altijd samen met de resultaten. En jullie pechverhaal kwam net op het moment dat veel mensen binnen het team al wat op hun tandvlees zitten door de trainingskampen, de eerste internationale wedstrijden, versturen van het materiaal voor de eerste overzeese wedstrijd…
Mathys: “Klopt, de hoeveelheid werk die verricht was bleef echter hetzelfde of dat nu voor één rijder of voor twee rijders is. Ook voor de GP’s zelf is er –hoe raar dat ook mag klinken- weinig verschil in werkvolume tussen aantreden met één of twee rijders. Heel de infrastructuur moet er staan, alles moet er netjes uitzien… Oké, qua materiaal is er wel wat verschil omdat je één motor minder moet klaarmaken. In zo’n situatie kan je niet anders dan je neerleggen bij de feiten.”
Teamwork in goede én in kwade dagen!
Wat verwacht je nog van de rest van het seizoen?
Mathys: “Dat is een beetje lastig in te schatten. Kevin begint beter en beter te rijden. Zoals we zagen in Ottobiano begint hij zijn plaats in de top-10 weer op te eisen. Dat was altijd al onze ambitie. We moeten daarin realistisch zijn. Als je kijkt naar het actuele niveau in de MXGP. Enkele rijders zijn outstanding, daar zitten er enkelen kort achter. Dat zijn de ‘fabriekscontracten’ zeg maar. Hier en daar is er een uitschieter van een niet-fabrieksrijder maar als je het gemiddelde neemt dan moet als fabrieksondersteund team een top-10 onze ambitie zijn. Valentin miste bijna 5 maand op de motor. Wat hij nu al laten zien heeft, is dus heel positief. Zijn laatste wedstrijd voor Matterley Basin was de MX of Nations in… Matterley. Eigenlijk is de snelheid van Guillod al veel beter dan wat we hadden gepland. De bedoeling was om vanaf de Zwitserse GP –zijn thuiswedstrijd- op de top-10 te mikken. Zowel in Frankrijk als in Italië reed hij nu al een manche in de top-10.”
Het was verrassend om te zien dat jullie bij de doorstart van het team voor de MXGP kozen in plaats van de MX2. Terwijl in de lichste klasse wellicht een grotere uitdaging ligt op technisch vlak en qua tuning, één van jouw persoonlijke paradepaardjes.
Mathys: “Inderdaad, maar de belangstelling voor de MX2 is zeker gebleven. (enthousiast) Dat is ook waar onze roots –voor mezelf en Wim (red. Van Hoof) liggen, bij het preparen van die 125s. Die passie om euforisch te zijn als je een halve PK wint, dat zit er nog steeds in! Eigenlijk ben ik er vooral terug ingestapt door Valentin. Hij had me begin vorig jaar al gecontacteerd. Vrij vroeg op het seizoen voelde hij dat hij wat verloren was waar hij op dat moment zat (red. Assomotor-Honda). Ik heb hem op dat gezegd dat het zeker met hem zou zijn als ik zou terugkeren in het WK. Daarin heb ik mijn woord gehouden en ook KTM is meteen mee op de kar gesprongen omdat ze op zoek waren naar een goed gestructureerd sattelietteam. Kort daarop werd ik door Kevin Strijbos gecontacteerd. Eigenlijk is dat allemaal vrij spontaan gegaan.”
We zijn benieuwd wat Guillod in de tweede seizoenshelft kan laten zien.
Heeft die switch naar de MXGP wat veranderd op technisch vlak in vergelijking met de MX2 waar je net zo ver moet gaan om het verschil te kunnen maken of gewoon om competitief te zijn.
Mathys: “In de MX2 mag je al van een succes spreken als je nog een tiende van een PK er bij vindt. Nu, in de MXGP, draait het vooral om het ‘rijdbaar’ maken de motor en inspelen op de noden van de rijder. Dat is een enigszins andere filosofie. Als we nu op de testbank testen moeten we een andere mentaliteit hebben dan vroeger met de 250. Maar goed, ik durf te zeggen dat ik met Wim één van de beste mensen van de paddock in huis heb op het vlak van mapping. Dat is zeker voor een 450 misschien nog belangrijker dan enkele PK’s extra.”
Helpt die keuze voor de 450 ook om het budget beter te controleren?
Mathys: “Ja, dat klinkt misschien raar maar zeker als je holeshots wil pakken –wat ons doel was in de MX2- dan is de lichtere klasse duurder dan MXGP. Rijden in MXGP is dan iets goedkoper, opgelet het is nog altijd te duur, maar je hebt iets minder onderhoud aan de blokken. Specale onderdelen die toelaten om een hoger toerental te draaien, heb je in de MXGP ook niet nodig. Op dat vlak is MXGP inderdaad een pluspunt.”
Je bent een jaar niet aanwezig geweest in de paddock. Is er jou iets opgevallen dat veranderd is?
Mathys: “Door weggeweest te zijn heb ik ervaren dat het iets is dat ik nodig heb om hard te blijven werken in mijn bouwbedrijf.”
Technisch ‘brein’ Wim Van Hoof (rechts) is zowel beslagen in ‘old school’ tuning als electronica.
Dat is een opvallende uitspraak voor iemand met veel verantwoordelijkheid en een druk beroepsleven naast het runnen van een professioneel motorcrossteam.
Mathys: “Daar ben ik me van bewust. Ondertussen ben ik al 19 jaar bezig met Standing Construct dat ik van niets heb opgebouwd. Velen denken dat ik mijn bedrijf in de schoot geworpen kreeg maar niets is minder waar. Ik mag gerust stellen dat ik met héél weinig ben begonnen. Dat we zoveel hebben bereikt is het resultaat van jaren hard werken en de goede mensen rond me. Omdat ik zelf geen kinderen heb, stelde ik zelf mijn motivatie in vraag: ‘Waarom doe ik dit eigenlijk?’ Of ik nu 80 huizen bouwde of 60 huizen, het maakte niet veel uit. Eigenlijk voelde ik me wat gelaten, elke dag was hetzelfde. Nu ik weer met het team bezig ben, merk ik dat ik tijdens een GP-weekend mijn gedachten kan verzetten. Dan ben ik voor de verandering eens niet constant met het bouwbedrijf bezig. Tijdens de week ga ik terug met enthousiasme aan de slag hoewel ik dikwijls erg lange dagen maak. In de dag ben ik dan voor het bouwbedrijf bezig en ’s avonds regel ik de administratie van het team. Dat is dus in zekere mijne ‘fuel’ om er voor te blijven gaan.”
Ondertussen zijn de gesprekken over 2019 al volop aan de gang. Je zit daar in een delicate positie met twee huidige rijders die nu pas onder stoom beginnen te komen terwijl er wel enkele toppers op de markt komen.
Mathys: “Op dat vlak werkt de leeftijdsregel in de MX2 wel degelijk. Het heeft enkele jaren geduurd maar nu is de MXGP zo performant dat er te veel rijders zijn naargelang de goede zitjes. Dat brengt natuurlijk ook positieve punten met zich mee voor de teams. We zijn met enkele rijders aan het praten. Al enkele weken contacteren rijders en managers ons spontaan. Dat is op zich fijn omdat het een teken is dat ze appreciëren wat we doen. Het belangrijkste in de hele stoelendans zijn echter de in te vullen fabriekszitjes. Als team moeten we het geduld hebben dat die plaatsen eerst ingevuld moeten zijn. Pas dan kunnen wij ingaan op concrete voorstellen. Anders neem je het risico van té snel iemand vast te leggen hoewel er daags nadien misschien een betere rijder beschikbaar is.”
Kevin Strijbos tankte volop vertrouwen in Ottobiano. Wordt vervolgd!
Is er een mogelijkheid dat jullie in 2019 wél met drie motoren aantreden?
Mathys: “Nee, dat doe ik niet. We hebben ons echt voorgenomen om alleen met twee rijders te werken zodat we ons daar ook tijdens de week 100% op kunnen focussen. Dat willen we ook zo houden. Nog meer dan de interesse van MXGP rijders krijgen we ook te maken met voorstellen van EMX rijders. Of beter nog hun entourage. Die denken dat ze een plaatsje kunnen kopen door er een smak geld tegenaan te gooien. Daar doe ik niet aan mee want ik wel mijn team echt 100% gestructureerd houden zodat we ook de controle hebben.”
Bedankt voor je tijd Tim en veel succes de komende wedstrijden.
Mathys: Graag gedaan, bedankt!
Foto’s: Eva Szabadfi