Het MXGP-wereldkampioenschap motocross start vandaag in het Argentijnse Neuquen. Dit zal het echter wel doen zonder regerend wereldkampioen Jeffrey Herlings. De Nederlander zit met een vervelende voetblessure die hem minimum al twee Grand Prix wedstrijden zal doen missen…
Toch zegt dit niet bijster veel. Want als Jeffrey Herlings eind maart bij de Dokter groen licht krijgt zou het wel eens een spannend kampioenschap kunnen worden. Wetende dat de Nederlander vorig seizoen 151 punten voorsprong had op Antonio Cairoli in de WK-stand. Beide kemphanen hadden één Grand Prix gemist en we kunnen dus gratuit zeggen dat Antonio Cairoli maar beter 100 op 100 scoort als hij enige kans wil maken op de wereldtitel. Want theoretisch gezien had hij vorig jaar zes reeksoverwinningen, plus één punt achterstand na één seizoen op het scherp van de snede.
We mogen echter niet het licht van de zon ontkennen. Herlings’ blessure en de druk die de puntenachterstand zal meebrengen zorgt voor opportuniteiten. En dan kijken we uiteraard in eerste instantie naar Antonio Cairoli. De negenvoudig wereldkampioen, de man die weet hoe je het moet doen, hoe je zulke zaken tot een goed einde brengt en blablabla. We zouden nog enkele pagina’s vol kunnen schrijven waarom Antonio Cairoli de meeste kans maakt om te profiteren van het ongeluk van Jeffrey Herlings. Maar laat ik het voor u samenvatten; beste motorpakket, ervaring, goede entourage, …
Hij is echter niet de enige die op vinkenslag ligt. Dit is ook opnieuw een kans voor Clément Desalle. De Belg weet dat hij op zijn beste niveau de Italiaan aan kan, en zelfs in sommige wedstrijden het duel kan aangaan met Jeffrey Herlings. Hij was in 2018 namelijk ook de enige niet KTM piloot (lees: niet Herlings noch Cairoli noemende piloot) die toch een Grand Prix kon winnen in de MXGP klasse. Een prestatie ansich in een WK gedomineerd door twee personen, door één merk.
Clément Desalle heeft helaas wel niet de ervaring die volgende kornuiten wel hebben. Tim Gajser en Romain Febvre, beide voormalig MXGP wereldkampioenen, zullen ook wel stiekem opgelucht adem gehaald hebben. Want de ene zijn dood is de andere zijn brood en zeker als die ene Jeffrey Herlings noemt. De Nederlander is als een versmachtende python, die zich baas maakt over zijn territorium, namelijk het WK MXGP. Iedereen die voorheen iets betekende knijpt ie zonder pardon plat als rotte bananen. Zo ook Tim Gajser en Romain Febvre die sinds de intrede van de Nederlander in de hoogste aangeschreven motocrossklasse niet meer in staat waren een Grand Prix te winnen. Dit is misschien de kans waarop ze hebben gewacht. De kans om te ontsnappen uit die alles omvattende wurggreep van die Nederlandse wurgslang. Om terug mee te spelen voor Grand Prix overwinningen, terugplooiend op hun ervaring van hun behaalde wereldtitel(s).
Romain Febvre krijgt na vele jaren ook een nieuwe teamgenoot. Jeremy Van Horebeek mocht zijn koffers nemen bij Rinaldi en werd vervangen door Jeremy Seewer. De Zwitser zal het “Factory Yamaha” een nieuwe stimulans moeten geven. Een zware last voor de jonge Zwitser, afwachten of hij daartoe in staat is. Of hij met de druk die bij een fabriekszitje komt kijken eveneens dezelfde resultaten kan scoren als voorheen.
Een Rookie in het veld is Pauls Jonass, de MX2 wereldkampioen van 2017 verloor in 2018 de titel van Jorge Prado Garcia. De strijdt opnieuw aangaan met de jonge Spanjaard zal de Let niet meer doen want dit jaar komt hij uit in de MXGP klasse voor het ICE One Husqvarna team. Wat we van hem moeten verwachten is moeilijk in te schatten. De voormalige wereldkampioen krijgt Arminas Jasikonis als teamgenoot, die zich na een slecht seizoen op de Assomoto Honda opnieuw zal moeten bewijzen.
Naast de voorgenoemde kijkt ik ook met argusogen naar Gautier Paulin, die terug keert naar het merk waarop hij zijn eerste MXGP Grand Prix won. Al dateert dit alweer van 2011 toen hij de Italiaanse Grand Prix in Fermo, met een wildcard wist te winnen. De Fransman liet al meermaals zien dat hij tot grootse dingen instaat is. Evenzeer liet hij echter zien dat hij enorm kan slabakken en teleurstellen. We hopen voornamelijk op een Gautier Paulin die zich continue kan meten met de beste van de wereld, één die zich voelt zoals op zijn memorabele dagen. Eén die elk weekend zijn niveau van Valkenswaard 2015 of de MXoN wedstrijden haalt. Het Wilvo team heeft naast Gautier Paulin, met Arnaud Tonus, nog zo’n piloot met enorm veel potentieel in huis. De Zwitser kwam in 2018 niet in actie tijdens de Grand Prix wedstrijden door een blessure. Een comeback na een jaar inactiviteit is nooit makkelijk, als we echter gaan kijken naar wat Arnaud Tonus in het verleden al heeft getoond moet hij toch in staat worden geacht om terug te keren naar een top tien en zelfs top vijf niveau in wedstrijden die hem op het lijf geschreven zijn.
Voor het Belgische Standing Construct KTM komen dit jaar Ivo Monticelli, Max Anstie en de na de MXoN van vorig jaar wereldberoemde Glenn Coldenhoff uit. De eerste twee genoemde kende een redelijk vlekkeloze voorbereiding, maar bij Glenn Coldenhoff ging het tijdens een training in Lommel fout. Compressiebreuken in enkele ruggenwervels waren zijn deel van de ellende. Even leek hij niet op tijd klaar te geraken voor de start van het wereldkampioenschap, maar enkele weken geleden kregen we filmpjes van Glenn Coldenhoff op de motor. Zo zal het team voltallig aan de start verschijnen in Argentinië.
Dit brengt het aantal laaglanders, samen met Clément Desalle en die zijn Factory Kawasaki teamgenoot Julien Lieber. De HRC Honda piloot Brian Bogers en de in laatste instantie voor Hexis SR Motoblouz Honda ingeschreven Jeremy Van Horebeek op 5.
We overlopen deze laaglanders nog even kort. Voor Julien Lieber zal 2019 voornamelijk het jaar moeten worden waarin hij probeert om de uitschieters van 2018 in meer, misschien wel elke grand prix neer te zetten.
Bij Brian Bogers moeten we eerlijkheidshalve spreken over zijn eerste jaar bij HRC Honda. Vorig jaar ging heel zijn seizoen verloren door een blessure en dit jaar is dan ook het eerste jaar waar hij zich fit en gezond kan bewijzen op de HRC Honda. In de Benelux gunnen velen de sympathieke Brian Bogers dit zitje, maar vanuit andere landen zal hij met het vergrootglas gevolgd worden. Na zijn pechjaar willen sommige wel eens zien of de door sponsor HSF binnengebrachte Brian Bogers nu echt het zitje bij het mythische HRC Honda waard is. Daarbij komt dat het niet enkel fans zullen zijn die met het vergrootglas zullen kijken, want als we goed zijn ingelicht is het ook een contractjaar voor Brian Bogers. Presteren wordt van levensbelang voor zijn MXGP loopbaan.
Wie zich ook zal willen bewijzen, maar omwille van andere redenen is Jeremy Van Horebeek. Doorgestuurd bij Rinaldi, niet de kans gekregen om af te zakken naar het satelliet van Yamaha en andere merken leken niet geïnteresseerd. Maar een deelname aan Le Touquet zorgde ervoor dat hij toch nog in het WK MXGP motocross belande. De voormalige vice-wereldkampioen leidde het pak voor meer dan twee uur en dat op een motor van het Hexis SR Motoblouz Honda team. Zo’n prestatie in één van de drie motorsportmonumenten van Frankrijk (Le Mans, Bol d’or en Le Touquet), zorgde voor heel wat dankbaarheid van Honda France maar ook van andere sponsoren uit. Sponsoren die meteen ook Le Touquet 2020 wilden regelen, maar Jeremy Van Horebeek wou graag toch ook in het MXGP kampioenschap aantreden… De mensen van het Franse team kwamen in actie en zorgde voor het nodige budget. De Belg zal zo in 2019 het hele WK MXGP en in 2020 Le Touquet afwerken voor het SR Honda Motoblouz team.
Tekst: Matthias Van Eeckhoven