Redacteur Danny Hermans schreef zich in voor de Marokko Adventure 2023 om eindelijk eens dat “Dakar-gevoel” te mogen ervaren. Hij heeft motorervaring zat als ex-motorcrosser maar tien dagen lang op een enduro met elke dag etappes van gemiddeld 270 km zijn heel andere koek. Volg 10 dagen lang zijn avonturen op een enduromotor doorheen het zuiden van Marokko.
Van Tafraout naar Foum Zguid
Vanochtend stap ik met een beter gevoel uit bed. De duizeligheid is een pak beter, de paarse vlekken die ik de dagen voordien zag zijn verdwenen. Alleen die verdomde vingers aan mijn rechterhand doen nog evenveel pijn. Ik twijfel om weer op de motor te stappen en pleeg overleg. Bij twijfel niet doen is het advies en dus stap ik weer in het busje van de organisatie.
Klaar voor vertrek.
Het uitzicht vanochtend is alweer indrukwekkend.
Ik besluit wel, indien het vandaag verder de goede kant uitgaat, om morgen weer te gaan rijden. In het busje hebben we het privilege om uitvoerig die typische blauwe rotsen in de buurt van Tafraout te verkennen. Sommige groepjes van motorrijders hadden die gisteren al kunnen bekijken en nu was het onze beurt.
Reparatie onderweg met toeschouwers.
Les Roches Peintes
Op 3 km ten zuiden van Tafraout ligt het dorp Aguerd-Oudad dat aan de voet ligt van een merkwaardig gevormde rots die Le Chapeau de Napoléon genoemd wordt. Daar liggen dus de bekende gekleurde rotsen. “Les Roches Peintes” hebben die kleur niet zomaar gekregen, ze zijn in 1984 geverfd door een Belg in samenwerking met Marokkaanse brandweerlui. Jawel. Het was een kunstproject van landschapsartiest Jean Verame die gelijkaardige projecten neerzette in Egypte en Corsica.
De locatie was jarenlang een plek waar hippies samenhokten maar nu liggen de blauwe stenen er verlaten bij. Af en toe zie je een camper de gravelweg trotseren om het unieke schouwspel te fotograferen. Je vraagt je af hoeveel verf hier is aan opgegaan.
Camel sigaretten
De lange rit naar Foum Zguid loopt grofweg over steenachtige paden afgewisseld met asfalt. Onderweg steek je de rivier Draa een eerste keer over. Die komen we nog enkele keren tegen in de dagen nadien want het is, met zijn 1100 km, de langste waterloop van Marokko. Onderweg komen we dromedarissen tegen.
Die lopen rustig over de openbare weg en storen zich geen enkel ogenblik aan onze passage. Niet gehinderd door enige kennis van de geldende verkeersregels lopen ze daar waar het hen uitkomt en zijn we verplicht te vertragen. Ik krijg de kans om ze vanuit de bus te fotograferen. Een dromedaris heeft dus één bult terwijl een kameel er twee heeft.
Ik herinner me plots het bekende pakje sigaretten van het merk Camel met de afbeelding van een dromedaris erop. Hebben die mannen zich destijds vergist? Op het net vind ik weinig uitleg over dit feit maar kom wel te weten dat het beest op het pakje sigaretten Joe heet. Zo kom ik ook te weten dat kamelen en dromedarissen met elkaar kunnen kruisen. Dat noemen ze hybridekamelen. Die lopen vast op benzine en een batterij. Onderweg merk ik dat er haast overal 4G beschikbaar is, zelfs op de meest afgelegen plekken.
Berberomelet en limonade
De meeste motorrijders zijn rond het middaguur gestopt in Tata om er een hapje te eten. Daar worden kleine restaurantjes aangedaan en tips gegeven voor een lekkere lunch. Wij kiezen opnieuw voor de lekkere berberomelet met kruiden en tomaten. Als drank nemen we limonade van een merk dat je overal ter wereld kan kopen. Namiddag wordt de Draa nog enkele keren gepasseerd waarna het landschap snel veranderd. De omgeving wordt vlakker en desolater en op de achtergrond doemen de silhouetten van het Atlasgebergte weer op.
Tijd voor een lunch in de stad Tata.
In Foum Zguid wacht ons een prachtig hotel op met bungalows verspreid over een vrij groot domein. De motoren kunnen netjes gestald worden op de binnenkoer alwaar het avondritueel zich hervat: sleutelen aan de motoren. Mijn dag verliep zo goed dat ik in de late namiddag besloot om morgen weer op de motor te stappen. Aan de truckchauffeur vraag ik vriendelijk om de GasGas weer klaar te zetten voor morgenvroeg. Ik help een handje om de motor tot op de laadklep te duwen en steek meteen erna een verse luchtfilter.
Creatief met een benzinedop
Onderweg naar onze bestemming van vandaag moest ik denken aan de trucker want hij kreeg flink wat uitdagende trajecten onder al die wielen geschoven. Respect voor John die dit foutloos doet met zo een groot gevaarte.
De truck rijdt elke dag van hotel naar hotel.
Iedereen komt netjes op tijd aan in het mooie hotel. Daar worden we met de gekende Marokkaanse vriendelijkheid ontvangen met zoete koekjes en muntthee. Het zwembad zit meteen vol met vermoeide motorrijders. Waterpret is aan mij niet besteed, ik neem tijd om notities te maken en hengel vergeefs achter een fris pintje. Niet elk hotel in Marokko schenkt alcohol.
Plots herinner ik me dat mijn motor zonder benzinedop zit want die had ik enkele dagen geleden uitgeleend. Ik bedenk een oplossing zodat de Husky-man kan blijven rijden. Ik graai een spuitbus kettingvet uit mijn gereedschapskist en doe de zwarte dop eraf. Misschien zou die wel enkele dagen kunnen dienen als benzinedop. Ik zet het ding even over de hals van mijn benzinetank en het lijkt me perfect te passen.
Zo steek je met stijl de Draa-rivier over.
Met een aansteker kon de Husky-rijder de dop verhitten om zo schroefdraad te creëren. Nog een gaatje in de bovenkant om de slang van de ontluchting in te pleuren en het probleem was opgelost. Het hotel serveerde nadien een erg lekker diner. Ik laat me volledig gaan want morgen zit ik weer op de motor.
Het vorige artikel van dit avontuur gemist? Dit is de link: https://nl.motocrossmag.be/index.php/2023/11/marokko-off-road-adventure-dag-3-van-guelmim-naar-tafraout
Morgen: Van Foum Zguid naar Zagora
Werkten mee aan ons Marokko Adventure Project:
- Bihr Onderdelen
- Smets Zeefdruk Stickerset GasGas
- Galfer Performance Brakes Remmen
- Dam Racing Onderdelen
- Dapa Design kledij