De Belgische MX2 kampioen Nick Triest (19) is een sportman in hart en nieren. Ook als voetballer had de Shineray piloot heel wat talent, maar z’n hart lag duidelijk bij de motorcross. Daar kunnen we alleen maar blij mee zijn, want Nick blijft jaar na jaar vooruitgang boeken.
Nick, hoe kijk jij terug op 2009?
Nick Triest: “Ik ben redelijk tevreden. Het was prettig om Belgisch kampioen MX2 te worden, een titel toch mooi staat op je palmares. Het WK MX2 is ook goed meegevallen. Alleen is het spijtig dat ik daar niet alle wedstrijden heb kunnen rijden.”
Stond het feit dat je niet alle wedstrijden kon rijden jouw progressie in de weg?
Nick Triest: “Geen idee. Ik heb toch progressie gemaakt in de GP’s die wel kon rijden. Uiteindelijk heb ik meer GP’s gereden dan verwacht. En gelukkig maar want het feit dat ik een aantal GP’s zou moeten missen, spookte door mijn hoofd. Het was altijd wachten tot de dinsdag voor een GP om zeker te zijn van deelnamen. Dat is niet prettig. Maar al bij al heb ik dit jaar veel geleerd in de GP’s.”
Gaan we de Nick Triest van Uddevala (waar Nick zijn beste GP van het jaar reed), een heel seizoen in de GP’s zien?
Nick Triest: “Dat weet ik uiteraard niet. Ik hoop van wel. Momenteel werk ik heel hard aan mijn conditie. En ook de problemen met mijn armen zijn verholpen. Als dat allemaal goed blijft zitten, moet ik wel constant op hetzelfde niveau kunnen blijven rijden.”
Wat is dit jaar jouw doelstelling in de GP’s?
Nick Triest: “Ik heb wel een bepaalde plaats in gedachte, maar die houd ik liever voor mezelf. André (Massant) is dezelfde mening toegedaan, maar we gaan niet van een hoge toren blazen. Mocht ik die doelstelling niet bereiken dan zullen sommige mensen mij daar willen op afrekenen, dus zeg ik maar liever niets concreets daarover.”
Hoe zit het met jouw fysieke training, werk je daarvoor met een trainer?
Nick Triest: “In 2009 heb ik met Yves Demeulemeester gewerkt en dat verliep wel goed. Maar de samenwerking werd eind vorig seizoen beëindigd. Momenteel werk ik zonder trainer aan mijn fysiek. Maar mijn sportdokter begeleidt mij daarin. Waarschijnlijk zal dit voor de rest van het jaar zo blijven. In de periode dat ik bij Yves trainde ging ik bijna elke weekdag naar Mol, maar dat was eigenlijk niet evident. Vanuit Liedekerke waar ik woon pendelde ik dan elke dag 270 km heen en weer. Bovendien stond ik ook nog eens dagelijks in de file. Toch had ik het er voor over.
Momenteel woon ik tijdens de week in Opglabbeek. Daar heb ik betere trainingsfaciliteiten. Je kan er volop lopen en mountainbiken in de bossen. Bovendien zit ik er ook een stuk dichter bij de trainingscircuits in Limburg en Nederland. Het feit dat ik daar nu woon maakt alles toch veel makkelijker.”
Van de Belgische WK MX2 rijders ben jij toch een beetje de underdog, ook al omdat je in een klein team zit.
Nick Triest: “Ja, eigenlijk heb ik het zo wel liever. Als je dan doorbreekt is het toch iets minder verwacht en mooier! Het team is wel klein qua structuur maar het materiaal is wel dik in orde. Zo rijden we dit jaar met een goed geprepareerde KTM SX250F en een semi-fabrieks WP-vering. Ook met teambaas André klikt het. Ik had eind 2009 een aanbieding van een ander team, maar uiteindelijk verkoos ik toch om met André te blijven werken.”
Was dat ander team een Belgisch team?
Nick Triest: “Nee, het was een buitenlands team. Maar veel wil ik er niet over kwijt nu. Bovendien heeft dat toch geen belang want de deal is niet doorgegaan.”
Toch betekent dat, dat men ook in het buitenland Nick Triest nu in de gaten begint te houden.
Nick Triest: “Ja, dat heeft uiteraard te maken met die goeie GP van Zweden. Dat was ongetwijfeld het hoogtepunt van het jaar. Ik heb na Zweden wel een mentale klik gemaakt. Na sterke prestaties in beide reeksen wist ik eindelijk wat ik echt kon. Vooral ook omdat ik op zaterdag al goed in mijn ritme zat. Als iemand als Harry Everts zegt dat zo’n sterk weekend geen toeval is, versterkt dat ook je zelfvertrouwen. Naar dit seizoen toe werkt zoiets natuurlijk heel motiverend.”
De progressie die je in het zand maakte kon je niet echt laten zien in de GP’s?
Nick Triest: “Mja, eigenlijk hadden we vooraf verwacht dat Lommel mijn beste GP in het zand ging worden. Toch bleek dat niet zo te zijn. Ik kampte het hele weekend met valpartijen. Eigenlijk was Lierop, de GP die ik vooraf als het zwaarst inschatte, nog mijn beste zand GP geweest. In de eerste reeks werd ik er 11e wat eigenlijk onverhoopt was. Maar in de tweede reeks zat ik er helemaal door, mede door mijn pijnlijke armen. Uiteindelijk werd ik er twintigste en stak ik er nog één punt op zak.”
Dit was voor jou het tweede jaar dat je je op zaterdag moest zien te kwalificeren. In hoeverre verschilt die kwalificatie op zaterdag van de eigenlijk GP-reeksen op zondag?
Nick Triest: “Op zaterdag gaat het er een stuk intensiever en ook aggresiever aan toe. Die wedstrijd duurt maar 20 minuten, maar je geeft gewoon alles wat je in je hebt. Op 20 minuten rijd je jezelf gewoon leeg. Op zondag duurt een reeks zo’n 40 minuten. Dat betekent dus dat je sowieso moet doseren. Iets wat in de kwalificatierace niet kan omdat je sowieso de rest niet kan laten gaan. Je moet ook een beetje meedogenloos durven te rijden. Als er iemand door jouw toedoen crasht, is dat brute pech. Je moet maar denken dat jou net hetzelfde zou kunnen overkomen. Tijdens de reeks moet je alleen aan jezelf denken want je hebt sowieso toch geen vrienden. Na de wedstrijd ligt dat uiteraard anders.”
Ben je door die ervaringen vorig seizoen harder geworden?
Nick Triest: “Ik ben wel harder geworden, al rijd ik niet aggresiever dan vroeger. In de GP’s ben ik nog redelijk rustig gebleven. Maar ik heb wel een paar mannen die mij een zetje hadden gegeven, van antwoord gediend. Gewoon om hen te laten inzien, dat ze met mij niet moeten sollen. Ik ben zeker geen vuile rijder. Maar als het écht moet zal ik wel iets meer durven.”
Onthoud je bepaalde aanvaringen met andere rijders? Blijft dat een tijdje leven?
Nick Triest: “Je onthoudt sowieso wie jou een zetje heeft gezeten. Maar je hoeft daarom niet onmiddellijk weerwerk te bieden. Je komt mekaar toch een aantal keer per jaar tegen. Maar laat ons zeggen dat zo’n rekening toch blijft openstaan.”
Welke “wildemannen” ben je dit jaar zoal tegengekomen op de circuits? Laten we het bij de buitenlanders houden.
Nick Triest: “Pff, daarvoor zal ik me zeker niet voor inhouden hoor. Ik heb dit jaar een aantal keer met Marcus Schiffer in de clinch gelegen. Ook met Jake Nicholls vocht ik een paar duels uit, maar ik liet me niet doen. Toch maak je daar achteraf na de reeks geen heibel meer over.”
Iets anders nu. Het Shineray MX Team China is een klein team, maar hoofdsponsor Shineray is wel een vrij grote constructeur. Hoe voelt het om daar toch een beetje de held van te zijn?
Nick Triest: “Ik ben eind 2008 naar China gereisd om er de Shineray fabriek te bezoeken. Ik reed er tegelijk een wedstrijd voor het Chinese kampioenschap. Eerlijk gezegd, ik had het niveau ginds toch iets hoger verwacht. Het slechte weer speelde misschien een rol, maar ik heb hen laten zien hoe ze moeten rijden. Heel die reis was toch vrij indrukwekkend. Ik denk daarbij ook de reacties van het publiek. Bij de minste stijlfiguur tijdens een sprong werden ze al half gek. De Shineray fabriek zelf was reuzegroot. Ik denk niet dat ze in België haar gelijke heeft.“
Laten we het even over jouw wedstrijdprogramma voor 2010 hebben. Naast het WK rijdt je wellicht ook het BK, maar zien we jou ook in het ONK?
Nick Triest: “Er staan inderdaad een paar ONK wedstrijden op mijn programma. Maar alleen diegenen die niet clashen met het BK.
Credit foto’s: CDS
[nggallery id=29]