Het dromen is bijna over, morgen wordt het realiteit of bittere ernst. Want dan maken de jongens uit het WK MX1, MX2 en de Veterans World Cup kennis met dat legendarische Californische circuit: Glen Helen. Wie eerst voor een minimumbezetting (of moeten we minieme opkomst van Europese rijders zeggen?) had gevreesd komt gelukkig bedrogen uit. Nogal wat rijders waren al eens eerder in Californië en legden daar toen contacten. Dat helpt niet alleen om toch een paar supporters naast het circuit te hebben, maar ook om logistieke problemen op te lossen. Wie het een beetje goed speelde kon als privateer alleen met een reiskoffer en sporttas in LAX aankomen. Check hieronder een rondje in Glen Helen!
Motocross at Glen Helen from Stuart Smith on Vimeo.
Normaliter is de kans groot dat iemand die in Californië aankomt voor een wedstrijd een “shakedown” houdt op Glen Helen. Maar gezien de GP van dit weekend was dat nu uiteraard geen optie. Daarom trokken een flink aantal GP-rijders waaronder Ken De Dycker, Jeremy Van Horebeek en diens teammaat Steven Frossard naar Pala Raceway. Dat trainingscircuit, waar later dit seizoen voor het eerst een AMA National zal plaatsvinden (ter vervanging van Glen Helen), ligt op zo’n 125 km van San Bernardino.
In en rond San Bernardino is er blijkbaar weinig van GP-koorts te merken. Geen spoor van Billboards of affiches die de USGP aankondingen. Het zegt misschien iets over de begeestering (of net het gebrek daaraan) van de Amerikanen voor de GP. Maar het zegt zeker iets over de eigenlijke plaats die motorcross inneemt in de Amerikaanse sportwereld.
Alle megasterren, uitverkochte Anaheim stadiums en Bubba reality soaps ten spijt is en blijft motorcross maar een kleine sport in de VS. Maar gezien de schaalgrootte van de VS is, zelfs een kleine sport in dat land reusachtig in vergelijking met een relatief grote sport in de Benelux. Al is ook die relativiteit op zich relatief. Maar dat is dan weer een andere discussie.
Voor MXMag-columnist Ken De Dycker was die trainingsessie op Pala maar een intermezzo nadat hij vorige zaterdag al de Hangtown National reed in Noord-Californië. Te oordelen aan de reacties van Amerikaanse fans viel De Dycker’s deelname erg in de smaak. Toch bleek uit het interviewtje dat Sportwereld-medewerker André Verhoeven met hem deed, dat Keeno zelf maar matig tevreden was over zijn resultaten van Hangtown. Wellicht dat De Dycker daarin een extra motivatie vindt om voor vonken te zorgen tijdens de USGP.
Nog iemand waarvan we vermoeden dat hij supergemotiveerd aan de start komt in Glen Helen is Clément Desalle die samen met collega Fox rijders Ken Roczen en Arnaud Tonus een bezoek bracht aan het hoofdkwartier Fox. De Rockstar Teka Suzuki rijder liet de 2e ronde van de ADAC MX Masters schieten en bracht het Pinksterweekend bij hem in Gouy-lez-Piétons door. Dat betekende dat Clément en vader Claude een acte de présence konden geven op de Pinkstertrofee van VMCF die in hun dorp plaats vond. Tijdens de pauze op zondag reden beide Desalles dan ook een paar rondjes op trainingsmotoren van Clément. We durven er bijna gif op innemen dat “le Panda” met een plannetje in het achterhoofd naar Amerika vertrok.
Gezien de jarenlange vriendschap tussen Desalles’ teambaas Sylvain Geboers en American Suzuki teambaas Roger De Coster, kan Desalle allicht op de input van deze laatste rekenen. Als er iemand uit de Amerikaanse MX Industry Glen Helen kent is het Roger De Coster wel. De Coster’s ervaring van Glen Helen reikt verder dan die van de gemiddelde teambaas uit het AMA Motocross, want De Coster organiseerde begin jaren ’90 drie 500cc GP’s op de omloop bij San Bernardino. In 1993 koos hij ervoor om een AMA National te organiseren. Het werd niet zomaar een national met 2 reeksen 250cc en 2 reeksen 125cc, maar een wedstrijd met een onuitgegeven wedstrijdschema dat een blauwdruk had moeten worden voor toekomstige AMA Motocross seizoenen. Grosso modo was Decosters wedstrijd een variant op dat van de AMA Supercrosswedstrijden. In elke klasse werden er twee reeksen, een herkansing en een main gereden. Maar dit, uiteraard, geheel terzijde.
Twee andere Belgische rijders die wellicht staan te popelen van ongeduld om morgen hun kunnen te tonen op de flanken van Mt. Whitney (of is het Mt. St. Helen?) zijn Joël Roelants en Jeremy Van Horebeek. Beiden trokken tijdens de winter naar Californië om zich voor te bereiden op dit seizoen. Roelants en Van Horebeek steken hun intentie om ooit een Amerikaanse carrière aan te vangen niet onder stoelen of banken. In die optiek wordt de Amerikaanse GP natuurlijk de ideale showcase om je talenten live te laten zien aan de managers van de meeste Amerikaanse topteams.
De grote namen uit de AMA Motocross mogen dan hun kat gestuurd hebben, hun teammanagers zullen er wellicht zijn. Al was het maar omdat zowat elk merk de reusachtige teamtruck van zijn Amerikaans officieel team heeft opgeëist om zijn GP-team(s) in onder te brengen. De vraag is echter of ze nog voldoende geld te besteden hebben om nieuwe recruten aan te trekken uit Europa. Aangezien ook de AMA Motocross series de buikriem moet aansnoeren zal je echt bijna een megatalent moeten zijn om onderdak te vinden in een Amerikaans fabrieksteam.
Wellicht dat Jeffrey Herlings één van die Europese megatalenten is die de komende jaren de oversteek naar de States zal maken. In maart vorig jaar vertelde de toen 14-jarige Herlings in Holland Sport al aan Wilfried Dejong dat hij een Amerikaanse carrière ambieerde. Maar die megatalenten lopen ook in de US zelf rond. En dan denken we in de eerste plaats aan Eli Tomac, die vorige zaterdag de eerste ronde van het AMA Motocross Lites (MX2) kampioenschap op zijn naam wist te schrijven. Toch even zeggen dat die wedstrijd meteen ook Tomacs allereerste AMA Pro wedstrijd betrof. Je kon de kassa meteen tot hier horen rinkelen.
Er is trouwens wel een beetje een link tussen Eli Tomac en België. Eli’s vader, John Tomac woonde ooit een paar seizoenen in België toen hij als wielerprof aan de slag was voor het Amerikaanse Seven-Eleven team. Pa Tomac, die zijn carrière begon als BMX’er was toen ook actief in Vlaamse klassiekers zoals Gent-Wevelgem en De Ronde van Vlaanderen.
Overzeese wedstrijden als de USGP zijn altijd een beetje avontuur. Geen eigen motorhome, geen teamtruck en misschien wel een geleende motor. Het is altijd een beetje (soms veel) aanpassen. En dan komt het ene talent misschien al meer bovendrijven dan het andere. Door het tijdsverschil vormt zo’n overzeese GP zelfs een beetje een uitdaging voor de fans die dan hun favoriete sport op een ander tijdstip moeten volgen. In dit geval bedraagt het tijdsverschil tussen Californië en de Benelux zo’n 9 uur. Dus wie de vier manches van de GP wil zien, zal bereid moeten zijn om een paar uurtjes nachtrust in te boeten. Overigens is de USGP niet het enige high profile motorsportevenemt dat dit weekend plaats vindt. Maandag vindt in Miller Motorsport Park in de staat Utah, de Amerikaanse ronde van het WK Superbike en Supersport plaats. Waarom op maandag? Maandag viert de VS Memorial day, een officiële feestdag waarop men de militairen die voor de States sneuvelden herdenkt.
Memorial weekend, waar Memorial Day het hoogtepunt van is, staat ook synoniem voor het grootste sportevenement van Amerika; de 500 Miles van Indianapolis. Die race wordt terzelfdertijd met de USGP verreden en houdt in heel Amerika miljoenen mensen aan de buis gekluisterd. Onder de 33 coureurs die dit jaar op de Brickyard aan de start staan is er ook een Belg: Bertrand Baguette.
Redenen genoeg dus om dit weekend de blik naar het westen te richten!