Resultaten zijn wat ze zijn, of we die nu leuk vinden of niet. Of iemand geliefd is of niet maakt de finishvlag niet uit. En toch. Toen een breed lachende Glenn Coldenhoff (28) afgelopen zondag de perszaal in Imola binnen kwam, werd nog maar eens duidelijk dat iedereen ‘m succes gunt. Met een dubbele reekszege toonde Glenn dat hij zonder fysieke ongemakken thuishoort tussen de allerbesten.
Een beetje vreemd was het vast wel. De Standing Construct KTM rijder had dé prestatie van het jaar geleverd maar ook Tim Gajser had wat te vieren op de Autodromo Enzo e Dino Ferrari. Een derde wereldtitel behaal je ten slotte niet elke dag.
Zo stond de topprestatie van de Heeschenaar een beetje in de schaduw. Want wat een dijk van een wedstrijd leverde ‘The Hoff’ in Italië. Na een desastreuze winter, die akelige val op training in Lommel in december, was Glenn een flink deel van het seizoen aangewezen op achtervolgen. Nu staat hij er weer, en hoe!
Deze zege was een mooie manier om jouw veelzijdigheid in de verf te zetten. Veel meer verschillend dan Lommel wordt het niet. Hoewel veel mensen je misschien in de eerste plaats als zandspecialist zien.
Glenn Coldenhoff: “Klopt, de baan was heel technisch en dat is eigenlijk wel wat in mijn straatje ligt. Ik heb mijn eerste GP (red. MX2 GP in Matterley Basin in 2013) ook op een harde baan gewonnen. Het is dus niet zo dat het op het zand veel beter zou moeten gaan. In Lommel werd ik derde en in Imola won ik. Ik denk dat ik op de gemiddelde baan vooral constant presteer. Vooral de manier waarop ik het afgelopen weekend won, was heel speciaal.”
In hoeverre was deze overwinning in Imola te vergelijken met jouw verrassende dubbele overwinning in Red bud?
Coldenhoff: “Ik denk dat de prestatie gelijkaardig was. In Red bed had ik ook goede starts en kon ik snel toeslagen in het begin. Dat was de laatste keer dat ik 1-1 reed. In Imola maakte ik ook in de eerste rondes het verschil. En het kiezen van de juiste sporen -wat me goed ligt- was in Italië ook heel belangrijk.”
Ook als het nog niet draaide zoals je wilde, haalde je al wel een heel degelijk niveau ondanks de pijn aan jouw rug. Wanneer is het goede gevoel teruggekeerd dat je weet dat je klaar bent om voor podiumplaatsen te rijden of te winnen?
Coldenhoff: “Tja, eigenlijk ondervind ik nog steeds best wat hinder van die kwetsuur. Van vrijdag op zaterdag heb ik vanaf 4 uur wakker gelegen. Omdat ik toch nog steeds pijn heb. Het is niet super erge pijn, maar vooral irritatie. Het is ook vooral ’s nachts dat ik er last van heb, overdag heb ik er niet zoveel last van. Natuurlijk is het een moeilijke periode geweest, zeker voor mijn team en vooral voor mijn trainingsmonteur. Ik ben een tijdje best negatief geweest en dat hebben ze toch positief moeten oppakken. Uiteindelijk is het dan gigantisch mooi om dit terug te geven aan de mensen die je bijstaan ook als het moeilijk gaat.”
Wat is het verschil tussen de ervaren Glenn en die hardwerkende jongen die zich dankzij volharding heeft opgewerkt. Je stond immers nooit te boek als een toptalent.
Coldenhoff: “Sowieso. In mijn jeugdcarrière was ik altijd maar vierde, vijfde. Altijd ben ik blijven vechten en hard blijven werken. Ik doe alles tot in de details. Ik slaap goed, ik eet goed. Op elk vlak probeer ik niks te laten liggen zeg maar. Uiteindelijk wordt dan op een dag zoals zondag uitbetaald.”
Alles kondigde zich prima aan vorige winter. Je zat in een geweldige flow na Red Bud, je kwam weer terecht in een team waar je het uitstekend naar je zin had in het verleden en dan is er die zware opdoffer met jouw rugblessure. Hoe ben je daarmee omgegaan?
Coldenhoff: “Daar kan ik me wel redelijk snel overheen zetten, mentaal. Alleen heb ik er zo verschrikkelijk lang last van gehad. Zeker drie, vier misschien wel vijf maanden. Nachten lang wakker gelegen. Zelfs voor tijdens het tweede GP weekend in Engeland waar ik achtste werd, heb ik de hele nacht op een stoel gezeten. Als je dan zo’n dag hebt zoals in Imola… Het team is me ook altijd blijven steunen. Ik ben door een moeilijke tijd gegaan maar hun ook zeker. Toch zijn ze altijd in mij blijven geloven. En dan komt het er op een dag uit!”
Ben je nu in een positie om 2020 in te gaan met een voorsprong? Je moest immers aanpassen aan een nieuwe motor aangezien je van een fabrieksmotor kwam en de Standing Construct KTM staat nu helemaal naar jouw zin.
Coldenhoff: “Zeker, natuurlijk heb ik dit seizoen veel tijd verloren. Normaal heb je die maanden net om te testen, dat heb ik nu volledig gemist. Dat hebben we allemaal moeten inhalen. Oké, ik kon verder bouwen op het werk dat Max (Anstie) en Ivo (Monticelli) hadden gedaan maar ik ben verder gegaan dan wat zij hadden getest. Ik hou iedereen een beetje wakker wat dat betreft omdat ik altijd op zoek ga naar kleine dingetjes om de motor nog beter te maken. De laatste weken heeft het team me heel blij gemaakt, dat zie je nu ook in mijn resultaten. Eigenlijk gaat het om details. Bijvoorbeeld in het blok, dingen die het voor mij gewoon een stuk makkelijker maken. We wisten al dat het werkte in het zand maar nu dus ook op het harde. Nu wil ik gewoon doorgaan op deze manier. Ook in Zweden rijd ik dit weekend dus weer om te winnen!”
Tekst: Tom Jacobs
Foto’s: shotbyBavo