Column door Emil Bilars
Ik heb al honderden columns geschreven in mijn bestaan, ik hoop echter dat ik met deze een lans kan breken. Laten we het hopen. Ik ga zoveel mogelijk objectief proberen te kijken naar wat dit verhaal tot nu toe ‘triest’ en ‘eigenwijs’ maakt. Triest en eigenwijs zijn natuurlijk mijn meningen, en dit is daarom ook een column. Maar dat triest is niet voor niks. Mijn zijspancrosshart huilt.
Dat woord ‘triest’ is misschien ook wel bijna een feit.
Volgend jaar is het eerste jaar dat de firma ‘WSC’ het alleen recht heeft op het officiële FIM WK zijspancross.
Voor 2020 is er thans een GP kalender met daarop één GP in Nederland, twee GP’s in Tsjechië, één GP in Slovenië, één GP in de Oekraïne en één GP in Estland.
Natuurlijk hoor ik nu de voorstander van den promotor WSC alweer zeggen, ja maar al die andere TBA en TBC data (To Be Announced = wordt nog aangekondigd en Lommel dat er wel op staat met To Be Conformed= wordt nog bevestigd) ) maakt wel dat er twaalf GP’s gaan komen. De tegenstander van dit alles brult zo hard mogelijk ‘zie je wel, het wordt toch niks, WSC wil alleen geld verdienen aan onze sport’.
Feit is dat TBA als wel TBC natuurlijk gelul is in de ruimte. Waarom? Het betekend niks minder dan ‘zou zo maar kunnen dat en wat als wel en’……zal ik nog even doorgaan ?!? Want niemand hoort wat. Feit.
TBA/TBC betekend gewoon staat nog niet vast. Niks meer en niks minder.
Feit. Er is nu half december een GP kalender naar buiten gebracht met zes GP’s in vijf landen. En dat is triest.
Ik kan mij niet voorstellen dat er één individu is binnen dit verhaal die dit wel positief opvat. Die zegt, poeh, deze kalender is in vergelijking met vorig jaar beter. Nonsens. Een kalender zonder een Duitse, Belgische of Franse GP is een farce.
En dat is een feit al is het ook mijn mening. Maar dat is in dit verhaal denk ik nu net het ‘probleem’.
Wat was er nu eerder, de kip of het ei? Zegt u het maar. En in deze is het dus de vraag: Is de basis van de zijspancross groot genoeg om daarin te investeren om vanuit jouw visie de sport groter te maken? Om nu schijnbaar veel te vragen van organisatoren omdat straks alles groter wordt, of heb je gewoon misgegokt en blijkt alles een zeepbel?
Zonder benzine werkt de motor niet, maar hoe en waar halen we die benzine vandaan en zit de dop van de tank uiteindelijk wel goed vast?
Er is in de basis niks mis met een promotor met een eenduidige lijn, een eenduidige logo en dito media etc.etc. Daarvan kan iets alleen maar groeien. En dat is goed. Maar is dat WSC-logo nu geplakt op een kip die eieren kan leggen of op een ei dat een kip nodig heeft om uit te komen? En waar of wie is die kip? Dat is dus de situatie nu.
Laat ik even voorop stellen dat ik het naïef vind van mensen om te zeggen dat WSC ‘zijn zakken’ wil vullen over het hoofd van de zijspancross.
Hoe dan? Dan zouden de heren achter WSC zelf wel heel naïef zijn geweest, wat ik mij niet kan voorstellen omdat het geen pannenkoeken zijn zonder verstand van zaken.
Ik heb ook verstand, dus zou ik geen kleine graafmachine huren om de zandbak van mijn dochtertje in de tuin uit te scheppen. Ik zou wel gek lijken. Dus laten we deze gedachte even opzij zetten voordat we verder lezen.
Ik probeer zoveel mogelijk feiten te benoemen, maar het feit is ook dat er nu veel onduidelijk is.
Een goede leider neemt op tijd beslissingen. Een slechte leider neemt te laat beslissingen of nog erger, neemt helemaal geen beslissing. Een goede leider geeft toe dat hij iets verkeerd heeft aangepakt en durft ook beslissingen te nemen die hem persoonlijk kunnen raken, maar juist door zo’n kwetsbare opstelling en dito beslissing houdt hij ‘zijn troepen’ scherp en verliest hij het doel niet uit het oog.
Een slechte leider maakt dat zijn ‘troepen’ onrustig worden, er is geen duidelijkheid immers, en dat maakt patstellingen mogelijk waardoor iedereen maar wat gaat doen en roepen. Desertie is het gevolg. Hoe groot of klein de wereld onder de leider ook is. Dit is een feit. Mooi weer spelen om de algemene tendens proberen te verbreken zijn louter doekjes voor het bloeden. Uiteindelijk valt alles uit elkaar.
Toch denk ik dat alle partijen, iedereen binnen de zijspancrosssport, hetzelfde wil. Meer en meer mensen betrekken bij voor ons de allermooiste sport ter wereld.
Alleen de tot nu toe ‘eigen’ eigenwijze waarop. Daar gaan we weer, de kip en het ei. Wat is er nu?
En sowieso, één monopolistische leider zonder enigerlei orgaan waaraan hij verantwoording af moet leggen. Is dat in de basis goed?
Ik denk dat de manier waarop, en dat is louter mijn mening gebaseerd op wat ik denk omdat er dus vooral meer onduidelijk is dan duidelijk, de leider de zaken aanpakt niet werkt.
Ik zie in 2017 die truck van WSC zo nog staan ineens daar in Oldebroek bij de eerste GP van dat jaar. Uit het bijna niks waren ze daar de mannen van WSC.
Aan het einde van het pad vanaf de weg tussen die heg en die twee huizen door was dat de eerste truck die je zag. Zag er goed uit zo op het eerste gezicht. Top dat logo, professioneel spul onder die truck. Ok, tof dacht ik. Dit kan de ‘onze’ sport doen groeien. Toen echter de eerste smet op deze gedachte.
Ik sprak mijn maatje Luc Vanderaa. Onze Belgische amateurfilmer die tot aan dit jaar elke GP afging om daar een filmpje van te maken en die op youtube te zetten. Kosteloos. Respect.
Vanuit dat respect hadden wij als supportersgroep destijds in de winter bedacht een keer Luc in het zonnetje te zetten. We hadden met z’n allen t-shirts gemaakt met zijn hoofd erop en ‘supportersclub Luc Vanderaa’ erbij. Achteraf bezien moest dit zo zijn denk ik dat we dat juist die winter hadden bedacht en juist daar in Oldebroek in 2017 zouden uitrollen.
Uiteraard is Luc Vanderaa een grote brulaap en ik mag dat zeggen omdat ik hem als vriend beschouw en dat geldt andersom ook zo. Bovendien is hij de laatste die dit ontkend, want Luc brult veel maar hij kent zichzelf wel heel goed.
Enfin, dus hij kwam weer eens aan brullen bij ons op de camping maar leek deze keer wel echt aangedaan. Hij kwam vertellen dat hij bij die WSC-truck was geroepen en hem in niet misverstaande woorden was duidelijk gemaakt wie de leiders van het WSC-spul waren en dat hij nu moest beslissen of hij met hen meedeed en anders zou hij moeten stoppen. Ik hoor het Luc nog zo zeggen, ‘Ze bleven maar zeggen ‘We have bought the rights for sidecarcross’….. Hij werd afgeblaft als een klein kind wilde die ons duidelijk maken.
Vriend of niet, ik probeer altijd nuchter te blijven denken en als iemand emotioneel is kan hij of zij wat overdrijven maar zeker zal er een 90% kern van waarheid in zitten op de manier waarop Luc toen werd behandeld. En dat werd ook bevestigd uiteindelijk door de heren van WSC zelf, in die zin……
Zondagmiddag ‘rust’-dag in Oldebroek. Wij als supportersclub die Luc shirts aangetrokken en vanaf de camping de weg over richting de kleine paddock naast het startveld van Oldebroek waar Luc zijn camper stond. Onderweg over dat smalle paadje waren we wat aan het zingen en kabaal aan het maken. De eerst beste truck die we tegemoet liepen was automatisch die van WSC.
Wel, reacties liegen niet, en al juist niet de non-verbale.
Alle heren van WSC, en ja ook de hoogste, onder die tent schoten van schrik omhoog toen wij aan kwamen lopen en dachten een luttele paar seconden dat er een stel hooligans uit naam van Luc aan kwam zetten. Ik zie het nog zo voor me. De angst van die gasten toen.
Die reactie zei genoeg natuurlijk. Immers als er geen harde woorden eerder waren gevallen eenzijdig vanuit hen naar Luc was die reactie zwaar overbodig geweest.
En ik denk dat precies dat nu nog steeds het ‘probleem’ is bij onze leider van de sport. Alles vanuit eigen doordrukkende perspectief. Ik ben de leider, dus ik bepaal. Ik,ik en nog eens ik.
Leuk en aardig, en dat zei ik toen al, maar dat werkt niet in een sport die in de basis aan elkaar hangt van inter-persoonlijk contact. En dat contact is overal in alle zaken nog steeds het belangrijkst binnen onze sport.
Een paar uitzonderingen daargelaten, maar in de zijspancross zijn er bijvoorbeeld praktisch geen sponsoren die iets doen uit louter belang voor hun bedrijf maar zij doen dat uit passie voor de sport of uit liefde voor een bepaald team. En als ze dit al doen om hun bedrijf groter te willen laten worden, dan zijn het sponsoren vanuit de (zijspan)cross zelf. Framebouwers om maar eens iets te noemen. Dat is een feit.
Ik hoor één van mijn media collega’s, en iemand die ook objectief naar de zaak blijft kijken, nog zeggen jaren geleden….’de beste deals worden in onze sport nog altijd afgesloten in bijvoorbeeld de feesttent’…..
Maar goed. Niemand kan nu wat doen. Alleen de leider zelf.
Er roepen nog wat mensen waarom ‘de teams’ niet opstaan. Hoe dan? Laat ik even onze huidige wereldkampioen bij de arm nemen.
Etienne Bax. Iemand die de WK’s in kwam stormen met ‘ma simpson’ achter op zijn helm in bepaalde pose die we zeker wel in de 18+ categorie kunnen benoemen. Een mooie Brabantse boef die door de jaren heen alles maar ook alles heeft gedaan om zijn sport en zijn team uiteindelijk naar het niveau te brengen waar het nu is. Op het randje van de dood gelegen, wereld titels gepakt, altijd de sport willen promoten. Of het nu een boef is of was, lekker belangrijk.
Ik heb respect voor de wijze waarop hij staat waar hij nu staat. En dat geldt voor de hele top die mee is gegaan in deze aanpak.
Oldebroek 2019, echt een mooie laan op de paddock met al die topteams. Een uitstraling van jewelste. Iets om trots op te zijn als zijspancrossliefhebber wat mij betreft. En waarom, dat hebben al die teams in de basis zelf gedaan. Ze hebben er zelf voor gevochten. Voor de sport, voor henzelf.
Moeten al die teams dan nu ineens de leider, vergeet niet monopolistische leider, aanspreken op het feit dat er nu van alles niet duidelijk is voor het algemeen belang? Wat brengt dat ieder individueel team? Het risico dat zij er straks last van hebben, misschien worden tegen gewerkt in het WK zijspancross? Zou de angst een beetje regeren? En dan aan de andere kant. Er zijn nu 6 GP’s en als je straks van start gaat met nog maar 12 teams die er nog heil in zien om aan het WK mee te doen…..was dat dan al je werk en moeite voor je sport en je team waard? Een duivels dilemma lijkt mij voor alle teams, maar de topteams juist in het bijzonder.
De enige die nu moet doorpakken is WSC. En dan niet argeloos de eigen wil door drukken. Het werkt niet, want anders was er niet zo’n Micky Mouse kalender.
Dan was iedere doordachte partij wel meegegaan in het plan wat de leider had bedacht en stond er wel een goede basis.
Nogmaals, een goede leider is een leider die beslissingen neemt, op tijd, en die het vermogen heeft om zijn eigen inzichten te verbeteren en aan de kaak te stellen mocht dat nodig zijn voor het bereiken van zijn doel. Dat oogst respect en is de enige manier.
Een slechte leider is een leider die geen beslissingen neemt of halve beslissingen. Of beslissingen neemt die hij louter neemt vanuit zijn eigen misschien achteraf misschien mislukte visie. Daar kan hij door mee gaan maar uiteindelijk werkt dat niet.
Ik hoop van ganser harte dat WSC zijn verantwoordelijkheid pakt, monopolistische leider of niet. Wordt de held of wordt degene die uiteindelijk de sport knock-out heeft geslagen en daardoor heeft versplinterd. En als dat laatste gebeurd, dan is de mondiale zijspancross als wel de missie van WSC wat die ook precies moge zijn, bij voorbaat gedoemd te mislukken.
Foto: www.orangehat.nl