Redacteur Danny Hermans schreef zich in voor de Marokko Adventure 2023 om eindelijk eens dat “Dakar-gevoel” te mogen ervaren. Hij heeft motorervaring zat als ex-motorcrosser maar tien dagen op een enduro met elke dag etappes van gemiddeld 270 km zijn heel andere koek. Volg tien dagen lang zijn avonturen op een enduromotor doorheen het zuiden van Marokko.
Van Agadir naar Guelmim
Ik heb uitgekeken naar deze etappe omdat ze haast volledig langs de waterlijn van de Atlantische oceaan loopt. Helaas, bij het opstaan voelde ik me miserabel. Ik ben draaierig, misselijk en heb ook last van een pijnlijke rechterhand. Ik had mijn motorkledij klaargelegd en de motor verplaatst en voelde me niet bekwaam om te rijden. Dus moest ik de dag doorbrengen in de assistentiebus. Dat bleek in de loop van de dag de enige juiste beslissing. Ik zag paarse vlekken, bleef misselijk en kreeg af en toe overgeefneigingen. Dat zijn de symptomen van een lichte hersenschudding.
De motoren staan klaar voor een nieuwe spannende rit.
Het enthousiasme van mijn collega-motorrijders maakte me droef maar de rit in het busje werd wonderwel nog een leuke ervaring. Ik zat bij de mensen van de organisatie en mijn vrouw die er voor gekozen had om op deze manier Marokko te ontdekken. Wim Brouwer loodste ons van de ene mooie plek naar de andere waardoor ik de dag goed doorkwam. Onderweg kwamen we regelmatig groepjes motorrijders tegen die vertelden over de mooie en speciale etappe langs het water. Ze wisten ook dat Jantine, de vrouw van Wim, telkens met de snoepdoos rondging, die mannen snakken naar snelle suikers op zulke tochten.
Pitstops worden gekleurd met de onvermijdelijke “Berber-Whisky”, de bekende muntthee van Marokko.
Ze kwamen opvliegende meeuwen tegen en konden urenlang met het gashendel wijd open racen op een haast biljart vlakke piste. Rijden langs de waterlijn van de oceaan is een unieke ervaring voor een endurorijder, ik denk niet dat we dat zouden kunnen doen van pakweg De Panne tot in Knokke-Heist. Niet dat je in oktober nog veel toeristen op het strand ziet liggen maar het is gewoonweg verboden. Hier in Marokko mag nog wat. Ik ben altijd jaloers geweest op de Nederlanders en de Fransen. Zij hebben de strandraces in Scheveningen en in Le Touquet. Half het land zou in rep en roer staan als je in België durft te spreken van een motorcross op het Noordzeestrand. De ministers zouden over elkaar struikelen om schande te spreken.
De duinen: Een speeltuin voor de rijders.
Voorafgaand aan deze rit werd ons trouwens geadviseerd om de motoren een flinke laag siliconenspray te geven tegen het zoutwater van de zee. De inwerking van zout zou heel wat metaaldelen kunnen aanvreten. Niemand slaat de goede raad in de wind waardoor ik die ochtend wegvlucht van de walm siliconenspray die opsteeg van de parking van het hotel.
Poseren aan de rots
Eén van de hoogtepunten is zeker de rots langs de kust in de buurt van Sidi Ifni waar je onderdoor kan rijden en iedereen graag even stopt voor een foto. Na 200 km langs het water moesten de motards weer afbuigen naar het binnenland om het hotel in Guelmim op te zoeken. Dat traject loopt over zware duinen die best uitdagend waren. Een Belgische collega dook zo onverwacht over het stuur van zijn KTM en kneusde drie ribben en zijn ego. Hij toonde veerkracht en bleef de rest van de week rijden met pijnstillers. Endurorijders zijn niet snel uit hun lood geslagen.
Eentje van die mannen had destijds een motor op de kop kunnen tikken die ooit nog had deelgenomen aan de echte Dakar Rally. Het was mooi om te zien hoe hij die dikke KTM over moeilijke pistes wist te laveren ondanks het toch pittige gewicht van de vette ééncilinder. Toen hij mij gisteren vanonder mijn GasGas wist te pleuren (een onschuldige crash), was hij verbaasd over het lichte gewicht van mijn machine. Dat brengt een mens op ideeën voor de toekomst.
Plantrekkerij op het strand. Teveel gas gegeven en de mousse lag eruit.
Het merendeel van de machines was van Oostenrijkse makelij met de gebruikelijke KTM EXC-F modellen en hun broertjes in Husqvarna livrei. Ook waren er enkele Honda’s, WR Yamaha’s en een Husaberg. Uiteraard waren ook de all-road machines aanwezig zoals b.v. de mooie Husqvarna 701 Enduro. Zonder uitzondering waren het allemaal viertakten, dat is een praktische keuze. Hier in Marokko hoef je geen gedoe met tweetaktolie.
Taaie bikkels die twee.
Respect ook voor de rijder met een oude Yamaha XT500 die zich kranig hield tussen al die moderne machines. De XT was uitgerust met een elektrische starter en dat is erg handig als je de nukken van de oude patser kent. De Yamaha XT is ontegensprekelijk verbonden met de Dakar Rally want de eerste twee edities werden gewonnen door de Fransman Cyril Neveu op een XT500.
Sleutelen geblazen
Aangekomen in het hotel van Guelmim werd met vereende krachten de tassen uit de truck geladen en in de inkomhal neergezet voor de motards die nog moesten arriveren. Ik vul mijn vrije tijd intussen in met sleutelen en steek een helpende hand toe aan degene die technische problemen hebben. Ik leen de benzinedop van de GasGas uit aan een Husqvarna-rijder die zijn exemplaar is kwijtgespeeld. Een kapotte gaskabel vervangen, luchtfilters wisselen, een verbogen koppelingshendel vervangen en intussen naar de verhalen van de rijders luisteren met een fris biertje erbij is geen straf voor mij.
De motoren staan geparkeerd tegenover het hotel en de politie zal deze de ganse nacht bewaken.
Net voor het slapengaan besefte ik plots dat ik die dag zeker vijf liter had gedronken zonder een keertje te moeten gaan plassen. Dat was een duidelijk teken. Mijn lichaam had de dag voordien erg veel vocht verloren. Ik leer bij en besluit hier lessen uit te trekken.
Het vorige artikel van dit avontuur gemist? Dit is de link: https://nl.motocrossmag.be/index.php/2023/11/marokko-off-road-adventure-dag-1-van-marrakech-naar-agadir
Morgen: Van Guelmim naar Tafraout
Werkten mee aan ons Marokko Adventure Project:
- Bihr Onderdelen
- Smets Zeefdruk Stickerset GasGas
- Galfer Performance Brakes Remmen
- Dam Racing Onderdelen
- Dapa Design kledij