Redacteur Danny Hermans schreef zich in voor de Marokko Adventure 2023 om eindelijk eens dat “Dakar-gevoel” te mogen ervaren. Hij heeft motorervaring zat als ex-motorcrosser maar tien dagen lang op een enduro met elke dag etappes van gemiddeld 270 km zijn heel andere koek. Volg 10 dagen lang zijn avonturen op een enduromotor doorheen het zuiden van Marokko.
Van Ait-Ben-Haddou naar Marrakesh
De laatste dag werd aangevat met een ontbijt in de buitenlucht en daarom konden we ook genieten van een erg mooie zonsopgang boven Ait-Ben-Haddou. Mijn smartphone geeft aan dat de zon opkomt om 7u31 en dus hou ik me klaar om enkele foto’s te maken.
Vandaag trekken de motorrijders opnieuw over het Atlasgebergte om weer aan te komen bij onze startplaats van tien dagen geleden: Marrakesh. Onderweg komen we stroken vers gelegd asfalt tegen, de Marokkanen investeren flink in nieuwe wegen en dit in de wetenschap dat toerisme een flinke duit in de staatskas kan brengen. Daarvoor moeten wegen aangelegd worden die de toeristen op een vlotte manier op de mooiste plekjes van het land kunnen brengen.
Met dichtgeknepen billen
Het nieuwe asfalt heeft een gele volle middenstreep maar de betekenis ervan is velen vreemd. Om de haverklap moet ik met de motor uitwijken omdat een tegenligger ruim over de lijn zijn bocht neemt terwijl hij een voorligger voorbijsteekt. Het asfalt slingert zich door de Atlas zodat we flink aan het gas gaan hangen maar dat is niet altijd een goed idee. Een gevaarlijke strook wordt zelden aangegeven en zo rijden we plots een blinde bocht in waar we naadloos overschakelen naar tarmac bedekt met losse steentjes.
Ik leg de motor met dichtgeknepen billen in de bocht en hoop dat het goed komt. Aan de remmen durf ik nauwelijks komen, het ravijn naast de weg is te diep om hier de tiendaagse motorreis te beëindigen met een schuiver. Dat kwam maar net goed. De motorrijders bekijken elkaar vol ongeloof en zetten hun weg voorzichtig verder.
Noodstop afvinken
Vandaag komen er nog meer obstakels op mijn pad. In de dorpjes moet ik twee keer flink in de ankers voor loslopende honden. En op een plaatselijke zondagsmarkt worden er naast fruit en groenten ook vee verhandeld. Een koe kreeg stress van de nochtans stapvoets rijdende motoren en liep in paniek voor mij in. Ik vink noodstop nummer drie af terwijl ik nog maar twee uur op de motor zit. Onderweg verneem ik dat er ook vandaag enkele pannes zijn maar die worden met de nodige handigheid opgelost.
Vandaag is er gelegenheid voor wat meer koffiepauzes. Die gaan gepaard met de gebruikelijke onzin tussen motorrijders. Iemand laat me een foto zien van een ezel en een motorcrosser en vraagt me naar het verschil tussen de twee. Met een grijns op het aangezicht krijg ik “de helm” als oplossing. Naast het koffiehuis is het de lokale slager die zijn koopwaar uithangt aan de rand van de weg.
Stoffige smoelen
Onderweg is er nog iemand gestopt om een schildpad te redden van een gewisse dood. Het beest trachtte de weg over te steken maar gezien hun lage gemiddelde snelheid was het eerder een zelfmoordmissie. Rond de middag houden we halt voor een laatste berber-omelet en krijgen prompt zeven katjes als gezelschap. Ze bedelen om een stukje eten tot als we van tafel gaan.
Die ochtend werd er geopperd dat er tijdens de reis doorheen Marokko geen grote medische problemen waren opgedoken maar tijdens deze laatste etappe schoof nog iemand onderuit en brak hierbij zijn pols. Omdat we in het aardbevingsgebied zaten werd de onfortuinlijke motorrijder verzorgd in een tijdelijk neergezet militair veldhospitaal.
Bij aankomst in ons hotel, dat hetzelfde was als op dag één, werd de laatste rit van deze fantastische tocht door Marokko gevierd met een flinke burn-out en de nodige pilsjes. Stoffige smoelen verorberen een laatste frituurhap aan de truck.
De witte pot
De ochtend nadien was het inpakken geblazen. Het is mooi om te zien hoe met vereende krachten en een uitgekiend plan de truck werd geladen met motoren. Dat ging razendsnel en zo kon de truck al enkele uurtjes later richting douane rijden om de formaliteiten te plegen voor de oversteek naar Europa. Wij hebben nog enkele uren vrij om te chillen aan het zwembad. Daarna gaan we met een bus naar de luchthaven van Marrakesh.
Een Belgische vriend is last minute ten prooi gevallen aan een salmonellabesmetting en ziet de witte pot die dag meer dan hem lief is. Hij krijgt van een meegereisde dokter een dosis ORS om vocht te kunnen ophouden. ORS is een mengsel van zouten en druivensuiker om op te lossen in water. Het wordt gebruikt tegen uitdroging bij diarree of braken. Zo krijgen we hem later die dag in een redelijke staat op het vliegtuig gezet.
Stofhappen hoort er bij in Marokko.
Hiermee valt het doek over een fantastisch motoravontuur. Het voelde aan als een privilege om met een enduromotor door een waanzinnig mooi Noord-Afrikaans land te trekken. Marokko is een fantastisch mooi land en heeft erg veel potentieel om nog meer toeristen te lokken. Een nadeel is echter dat er in snel tempo off-road trajecten worden geasfalteerd. Als je graag mooie gravelpaden wil afrijden in dit land zou ik adviseren om geen jaren meer te wachten.
Tot slot wil ik iedereen bedanken die deze tocht mogelijk heeft gemaakt. Dank ook aan de motorrijders die me aan beeldmateriaal hielpen, door een afgebroken GoPro kon ik minder beeldmateriaal verzamelen. Jullie waren een extreem gezellige bende, ik voelde me bij iedereen heel erg welkom. Concrete plannen zijn er nog niet maar een nieuw avontuur van dergelijk formaat staat op mijn verlanglijstje. Ik zorg alvast voor extra veel ruimte onder de kerstboom dit jaar.
Het vorige artikel over dit avontuur gemist? Dit is de link: https://nl.motocrossmag.be/index.php/2023/11/marokko-off-road-adventure-dag-8-van-boumaine-dades-naar-ait-ben-haddou
Werkten mee aan ons Marokko Adventure Project:
- BihrOnderdelen
- Smets ZeefdrukStickerset GasGas
- Galfer Performance BrakesRemmen
- Dam RacingOnderdelen
- Dapa Designkledij